Ο άνθρωπος είναι στο βάθος ένα άγριο θηρίο, ένα τρομερό θηρίο. Δεν τον γνωρίζουμε παρά μόνο τιθασευμένο, εξημερωμένο σε αυτήν την κατάσταση που την λέμε πολιτισμό.
Το κράτος δεν είναι παρά το φίμωτρο, σκοπός του οποίου είναι να καταστήσει αβλαβές το σαρκοφάγο θηρίο.
Η οργάνωση της ανθρώπινης κοινωνίας ταλαντέυεται ανάμεσα σε δύο άκρα: τον δεσποτισμό και την αναρχία.
Η διαφορά μεταξύ τους είναι πως τα πλήγματα του δεσποτισμού όταν εκδηλώνονται πλήττουν έναν μόνο άνθρωπο ξεχωριστά την κάθε φορά, ενώ στήν αναρχιά προσβάλλονται όλοι ταυτόχρονα οι άνθρωποι της κοινωνίας κάθε μέρα.
Λόγω λοιπόν της αναγκαιότητας του κράτους να βρίσκεται πλησιότερα του δεσποτισμού, παντού, σε όλες τις εποχές, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια εναντίον των κυβερνήσεων, των νόμων και των δημόσιων θεσμών.
Αυτό προέρχεται απο το γεγονός οτι είναι κανείς πάντα πρόθυμος να καταστήσει υπέυθυνες τις κυβερνήσεις για την δυστυχία, η οποία είναι αχώριστη απο την ανθρώπινη ύπαρξη.
Νομίζουν οι αφελείς άνθρωποι πως αν οι κυβερνήσεις έκαναν το καθήκον τους, η γη θα ήταν παράδεισος, δηλαδή όλοι οι άνθρωποι να τρώνε του σκασμού χωρίς να κοπιάζουν ποτέ και χωρίς καμία έγνοια, να πολλαπλασιάζονται και στο τέλος να τα τινάζουν.
Αυτό είναι που εννοούν όταν μιλάνε για την ατελείωτη πρόοδο της ανθρωπότητας, την οποία την εχούν σκοπό ζωής.
Η ανθρώπινη φυλή είναι απο την φύση της και μια για πάντα ταγμένη να βασανίζεται και να καταρρέει.
Έιναι εξαιρετικά σπάνιο να αναγνωρίσει κάποιος την τρομερή κακία του στον καθρέπτη των πράξεων του.
Όλοι αυτοί οι γλοιώδεις που συνεχώς κατηγορούν άλλους, απλούστατα δεν βλέπουν η δεν θέλουν να δούν πως θα έπρατταν τα ίδια αν μπορούσαν να τα κάνουν.
Κρύβονται πίσω απο την μεγάλη μασκαράτα που αποκαλείται πολιτισμένος κόσμος και όπου τα ίδια πρόσωπα εμφανίζονται πάντα, με το πνέυμα των γεγονότων να παραμένει το ίδιο, δημιουργόντας μάζες που κάποιοι λίγοι έξυπνοι τις εκμεταλλέυονται για να έχουν δύναμη και να βγάζουν κέρδη.
Το άτομο στήν μάζα αποκτά ενα αίσθημα ανυπέρβλητης εξουσίας, η οποία του επιτρέπει να απολαμβάνει ορμές που μόνο του θα είχε δαμάσει.
Μέσα στην ανωνυμία και την ανευθυνότητα της μάζας, το αίσθημα ευθύνης που συγκράτει τα άτομα εξαφανίζεται εντελώς. Αποτέλεσμα η προσωρινή ικανοποίηση μιας επίπλαστης ελευθερίας που δημιουργεί μια κατάσταση εξάρτησης στα άτομα που την αισθάνονται με αποτέλεσμα την διαιώνιση της υπάρχουσας εξουσίας.
Η πιο σταθερή και αποτελεσματική εξουσία είναι αυτή που εξουσιάζει με την επίφαση της ελευθερίας.
Μέσα στην μάζα δίνεται η δυνατότητα στο άτομο να εξωτερικέυσει την ατελείωτη έμφυτη κακία του ενω ταυτόχρονα συντελείται φθίση της συνειδητής προσωπικότητας, κυριαρχία της ασυνεισητότητας, προσανατολισμός των σκέψεων και των αισθημάτων προς μια κοινή κατέυθυνση μέσω υποβολής και μεταδοτικότητας και τάση για άμεση πραγματοποίηση των ιδεών που έχουν υποβληθεί.
Το άτομο δεν είναι πια ο εαυτός του, εχει καταντήσει άβουλο αυτόματο.
Η μάζα είναι παρορμητική, ευμετάβλητη και ευερέθιστη. Καθοδηγείται σχεδόν αποκλειστικά απο το ασυνείδητο.
Οι παρορμήσεις στις οποίες υπακούει η μάζα μπορούν ανάλογα των περιστάσεων να ειναι ευγενείς η θηριώδεις, ηρωικές η δειλές. Ενω αποζητεί τα πράγματα με πάθος είναι ανίκανη να δώσει διάρκεια στην θέληση της.
Είναι εξαιρετικά έυπιστη και άκριτη και δεν γνωρίζει ούτε αμφιβολία ούτε αβεβαιότητα, αφού μονίμως αντιλαμβάνεται τα πάντα με ελέυθερη φαντασιοσκοπιά.
Η μάζα τίνει σε οτι είναι ακραίο και για να επιδράσει κανείς πάνω της δεν χρειάζεται να σταθμίζει λογικά τα επιχειρηματά του, αρκεί να παρουσιαζεί τα πράγματα με τα πιο έντονα χρώματα, να υπερβάλλει και να επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια.
Όντας ανεκτική και πιστή στην αυθεντία, σέβεται και φοβάται μόνο την ισχύ ενώ επηρεάζεται ελάχιστα απο την καλοσύνη.
Ασυνείδητα θέλει να εξουσιάζεται, να καταπιέζεται και να φοβάται τον "κύριο" της και επιζητά την βιαιότητα σε συνάρτηση με τον αποκλεισμό κάθε νεωτερισμού.
Δεν γνωριζεί ποτέ την δίψα για την αλήθεια.
Αρκεί ο αρχηγός να εκφέρει τα θέματα με ευλάβεια και αμέσως στα πρόσωπα διαγραφεται σεβασμος και οι κεφαλες κλινουν. Δίνουν και υπερφυσικές ιδιότητες μερικές φορές καθώς υποτάσσονται πλήρως και ενστικτωδώς στήν αυθεντία ενός αρχηγού.
Εδώ να τονιστεί πως αρχηγός μπορεί να είναι και μια δημιουργημένη ιδέα απο κάποιους, όπως συμβαίνει με μια θρησκεία.
Οι ΄Ελληνες που μας υπόδειξαν πως η μεσότης είναι η αρετή, σε όλα, μας είπαν πως η δημοκρατία, βρίσκεται ανάμεσα απο δυο άκρα.
Την τιμοκρατία απο την μια και την οχλοκρατία απο την άλλη.
Ο όχλος, το πλήθος, η αγέλαια μάζα κατευθύνονται τυφλωμένα απο τις ορμές τους και τους αρχηγούς τους, οι οποίοι το μόνο που έχουν να κάνουν για να βρίσκονται σε αυτήν την θέση μέχρι να έρθει η φυσική νομοτέλεια που θα τροποποιήσει την κατάσταση, είναι να προσφέρουν άφθονα τις ορμές προς ικανοποίηση στα κοπάδια τους, ανεξάρτητα αν τους καταστρέφουν.
Νομίζω πως όταν η κατάσταση σε μια κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη, ένας άνθρωπος που αγαπά την ζωή του, προσφέροντας το αντίτιμο που ωφείλει στην κοινωνία για το κόστος της συντήρησης του μεσα σε αυτήν , είναι σώφρων να απέχει απο την μαζική αυτή εξαθλίωση (εφόσον δεν είναι σε θέση να αλλάξει κάτι) και να ζήσει την ζωή του χωρίς πολλές προσδοκίες και προετοιμασμένος για ήρεμη αποδοχή των αναπόφευκτων συνεπειών ..
Πηγες:
Τα παθη του κοσμου-Σοπενχαουερ,
Ψυχολογια των μαζων-Λε Μπον,
Αναλυση του Εγω
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου