Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΨΥΧΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΨΥΧΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ: Η ζωή μετά το θάνατο



Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε για την εμπειρία του. 
Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. 'Βut nobody was there', ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.

Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν ήταν εκεί». Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.

Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του- και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής-, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ το κώμα!

Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...

«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης».

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!

Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».

«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 - 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. 
Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».

Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».

«Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελώδια που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο («να τσουλάει μπροστά του στο χώρο και το χρόνο...») και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: «Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...».

Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ’ ένα φτερό πεταλούδας!

Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.

«Ο Θεός...», λέει χαρακτηριστικά, «ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. 
Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»

Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει) , και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. 
Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή,- που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.

Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουργία του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!-, o Alexander προκαλεί, από το THINK-TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά» λέει. «Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή, ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.

Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε εκτός...»

Dr Eben Alexander
lifebeyonddeath.net -

ΠΗΓΗ

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Ολυμπίου: DMT - Το Κουκουνάρι, τα Ελευσίνια Μυστήρια και η Νευρο-Θεολογία


Σε όλη την ιστορία ως τώρα η επίφυση έχει επηρεάσει τους περισσότερους πολιτισμούς. Οι αρχαίοι Σουμέριοι ήξεραν ότι η επίφυση έχει ξεχωριστές δυνάμεις. Από γενιά σε γενιά έχει παρασταθεί σαν κουκουνάρι σε όλες τις μορφές της τέχνης. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποίησαν το κώνο του κουκουναριού μέσα από εικόνες για τελετουργικούς σκοπούς, σε τοιχογραφίες και κοσμήματα. Ο Βουδισμός χρησιμοποιεί επίσης το κωνικό κουκουνάρι της επίφυσης, όπου απεικονίζεται συχνά ως κάλυμμα για το κεφάλι στα αγάλματα του Βούδα. Το Βατικανό έχει μια μεγάλη αυλή αφιερωμένη σε ένα πολύ μεγάλο γλυπτό του κουκουναριού. Ακόμη και το ακόλουθο προσωπικό του Πάπα σε κάποιες περιπτώσεις στέφεται με τον ίδιο συμβολισμό.

Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει ότι η έκθεση του ανθρωπίνου σώματος στο φως του Ήλιου έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη της ευεργετικής βιταμίνης D3, που εξαλείφει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου, καρδιακών παθήσεων, οστεοπόρωσης, σκλήρυνσης κατά πλάκας, ενισχύσεως του ανοσοποιητικού συστήματος, αποφυγή κατάθλιψης, κλπ.

Η Επίφυση ή Κουκουνάρι ή Κωνάριο παράγει το φάρμακο του ύπνου, τη μελατονίνη, και υποστηρίζεται από τον ψυχίατρο Rick Strassman ότι παραγάγει ενδογενές ή φυσικό DMT, μια ψυχεδελική χημική ουσία. Ένα κύριο χαρακτηριστικό αυτής της χημικής ουσίας, η βιολογική βάση της πνευματικής εμπειρίας, είναι η παραγωγή του Φωτός. Σαν το μόνο αζευγάρωτο όργανο βαθιά μέσα στον εγκέφαλο και από πίσω, η επίφυση παρέμεινε κάτι το ανατομικά αξιοπερίεργο για σχεδόν δύο χιλιετίες.

Το DMT ακινητοποιεί με φυσικό τρόπο και παράγει μια πληθώρα απροσδόκητων και υπερβολικών οπτικών και συναισθηματικών φανταστικών στοιχείων. Η απελευθέρωση DMT από την επίφυση μπορεί επίσης να προκαλέσει σεξουαλική έκσταση, ως αποτέλεσμα της επίμονης άσκησης, του υπεραερισμού, και των έντονων συγκινήσεων. Τα υψηλά επίπεδα φυσικής παραγωγής DMT εμπλέκονται επίσης στην όξυνση της προσοχής σε περιόδους έντονου στρες και σχετίζονται με την παρουσία του Λευκού Φωτός που αναφέρεται στις επιθανάτιες εμπειρίες (Near-Death Experiences).

Σε προηγούμενο άρθρο μου είδατε την πιθανή σύνδεση με τα Ελευσίνια Μυστήρια ! Τα «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» είναι ένας πανάρχαιος θεσμός μέσα στον οποίο καλλιεργείται η «Μυστηριακή Σοφία ». Ούτε οι γνώσεις που αποκτάμε με τις αισθήσεις μας, αυτές που στο σύνολό τους ονομάζουμε «εμπειρία», ούτε η λογική, είναι ικανές για να συλλάβουμε την «Αλήθεια».

Οι πρώτες αρχές και οι έσχατοι σκοποί δεν είναι δυνατόν να συλληφθούν από την εμπειρία ή την λογική. Αποτελούν το περιεχόμενο της «Μεταφυσικής», η οποία μελετάται στα Μυστήρια. Συνεπώς τα Μυστήρια είναι σχολεία μελέτης της Μεταφυσικής. Τα Ελευσίνια ήταν αφιερωμένα στην λατρεία των Μεγάλων Θεαινών, της Δήμητρος και της Κόρης. Δημήτηρ είναι η μήτηρ Γη, η πηγή της ζωής και ο κοινός όλων τάφος. Περσεφόνη είναι η βλάστηση, αλλά συγχρόνως είναι και χθόνια Θεότης. Η λατρεία της Δήμητρας και της Κόρης είναι η λατρεία της Φύσης.

Τι συνέβαινε κατά την τελετή της Μυήσεως είναι άγνωστο. Γνωρίζομε όμως ότι διεκρίνοντο τα τελούμενα σε: 

«δρώμενα, δεικνύμενα, λεγόμενα». 

Επεδεικνύοντο τα "αθύρματα του Βάκχου", δηλαδή : 

«Κύβος, σβούρα, σφαίρα, καθρέπτης, ως και κουκουναριά, όφις, ωόν». 

Επίσης «σ τ ά χ υ ς», για τον οποίο λεγόταν ότι : «εθερίσθη εν σιγή». 

Οι Μύστες κρατούσαν θ ύ ρ σ ο ν (σύνθετος βοτρυώδης, σχήματος σταφυλιού, ταξιανθία).

Γινόταν συμβολική βρώση και πόση, όπως δείχνει η περισωθείσα φράση, που αποτελούσε, ίσως, σημείο αναγνωρίσεως: 

«Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης, εγευσόμενος απεθέμην εις κάλαθον και εκ καλάθου εις κίστην». 

Ο Πορφύριος αναφέρει ότι γινόταν ανάγνωση από λίθινο βιβλίο, του οποίου το περιεχόμενο απαγορευόταν να γίνει γνωστό, επί ποινή θανάτου. Σε ένα σημείο της τελετής ο Ιεροφάντης αναφωνούσε: 

«Ιερόν έτεκε πότνια κούρον, βριμώ βριμή» 

δηλαδή: 

«Τον ιερό εγέννησε η σεβασμία νέον, τον ισχυρό η ισχυρά». 

Κατά το τέλος της τελετής της μυήσεως ο Ιεροφάντης αναφωνούσε: 

«Κογξ όμ παξ » 

το οποίο λέγεται ότι σήμαινε: 

«Είθε ο ύψιστος πόθος σου να εκπληρωθεί», 

ή: 

«Επάνελθε στην παγκόσμια ψυχή», 

ανετρέποντο δε δύο πήλινα δοχεία, τοποθετημένα το ένα προς Ανατολάς και το άλλο προς δυσμάς. 

Περί του μύθου της τελετής και της διεξαγωγής της υπάρχουν διάφοροι αφηγήσεις, βασιζόμενες μάλλον σε υποθέσεις. 

Παρίστατο είσοδος σπηλαίου, στην οποία καθόταν η Περσεφόνη. 

 http://nio-land.blogspot.comΗ Δήμητρα, όρθια, κρατούσα σκήπτρο και έχοντας καλάθι στην κεφαλή, την συμβούλευε να μη καταστρέψει την ουράνια ευτυχία της. Να υφαίνει και να παίζει, αλλά να μη βγει από το σπήλαιο και να μη ποθήσει να κόψει λουλούδια της γης και μάλιστα νάρκισσο. Το άρωμα του θα γινόταν αιτία να χάσει το φως του ουρανού και αυτήν ακόμη την ανάμνηση του. 

Η Δήμητρα, αφού έδωσε τις συμβουλές της, φεύγει, οι δε Νύμφες χορεύουν και τραγουδούν. 

Η Περσεφόνη αναμιγνύεται με τις Νύμφες, χορεύει μαζί τους και κόβει λουλούδια. Μεταξύ αυτών διακρίνει έναν νάρκισσο. 

Παρά τις οδηγίες της μητέρας της τον κόβει, όπως παρά τις οδηγίες του Ελωί η Εύα έκοψε το μήλο από το δένδρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού. 

Μόλις η Περσεφόνη κόβει τον νάρκισσο, ο ουρανός σκοτεινιάζει, εμφανίζεται ο Πλούτων ή Αϊδωνεύς πάνω σε χρυσό άρμα και αρπάζει την Περσεφόνη, η οποία φωνάζει: 

«Μητέρα μου, λύτρωσε με». 

Ποια είναι η συμβολική σημασία της αρπαγής της Κόρης;

Η Περσεφόνη ζούσε στον πνευματικό κόσμο, αλλά η τάση για εκδήλωση την ωθεί προς την υλική ζωή, και τότε το πνεύμα εμφανίζεται στον κόσμο ενδεδυμένο υλική μορφή. 

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή από την λαϊκή μυθολογία. Η Δήμητρα αναζητώντας την αρπαγείσα κόρη της φθάνει στην Ελευσίνα και κάθεται κουρασμένη στο Καλλίχορο ή Παρθένιο φρέαρ. 

Εκεί έρχονται οι κόρες του Κελεού, βασιλέως της Ελευσίνας, για να πάρουν νερό. Βρίσκουν την Δήμητρα και την οδηγούν στο Ανάκτορο του πατέρα τους. 

Αλλά η Δήμητρα είναι κατηφής, δεν δέχεται τροφή, και τότε για να την διασκεδάσει η νεαρά Ιάμβη κάνει διάφορες αστειότητες. Η Δήμητρα αναλαμβάνει την ανατροφή του υιού του Κελεού Δημοφώντος, τον οποίο κατά την νύκτα αλείφει με νέκταρ και αμβροσία και τον θέτει στην πυρά, για να καούν τα γήϊνά του στοιχεία .Κάποτε όμως την βλέπει η μητέρα του παιδιού Μετάνειρα και τότε η Δήμητρα αναγκάζεται να αποκαλύψει την ταυτότητά της, αργότερα δε ιδρύει τα Μυστήρια της Ελευσίνας και θέτει σαν πρώτο Ιεροφάντη τον Δημοφώντα μετονομαζόμενο σε Τριπτόλεμο. 

Ο παντεπόπτης Ήλιος αποκαλύπτει στην Δήμητρα ποιος είναι ο απαγωγέας, της κόρης της.

Η Δήμητρα ξεραίνει τους καρπούς, ώστε να μη φυτρώνουν πλέον φυτά στην γη. Οι άνθρωποι υποφέρουν. 

Επεμβαίνει ο Ζευς και γίνεται μία συμφωνία να μένει η Περσεφόνη 6 μήνες στα Βασίλεια του Άδη και 6 μήνες στον Ουρανό, ή κατ’άλλην εκδοχή 4 μήνες στον Άδη και 8 στον Ουρανό. Ας επιστρέψουμε, όμως , στην τελετή των Ελευσινίων. 

Μετά την αρπαγή της Περσεφόνης, οι Μύστες εισέρχονται στον Ναό, πίνουν ένα ποτό, βλέπουν μορφές ωραίες και τρομερές. 

Περνούν από σκοτεινούς διαδρόμους και υφίστανται διάφορες δοκιμασίες. Περνούν από τους Κριτές του Άδη, Μίνωα, Αιακό, Ροδάμανθυ. Βλέπουν τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη, μαυροντυμένη και θλιμμένη, διότι γνωρίζει πλέον την πίκρα της υλικής ζωής.

Η ευγενική μορφή της, όμως, δείχνει την Ουράνια καταγωγή της. Είναι και εδώ βασίλισσα, αλλά βασίλισσα νεκρών και περιμένει την λύτρωση της .

Το περιεχόμενο της εμπειρίας και τα «δρώμενα» ήταν «άρρητα». Δεν λεγόντουσαν και κρατιόντουσαν σαν «ιερό μυστικό». Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μια εκστατική εμπειρία, που μεταμόρφωνε την αντίληψη των μυηούμενων για τη ζωή και τον θάνατο. Σε όλα τα αρχαία μυστήρια, αυτό που επιδιωκόταν ήταν το ΒΙΩΜΑ των παραδόσεων ή της κοσμοαντίληψης της κάθε εθνικής θρησκείας. Οι μύστες είχαν δει ! Είχαν γίνει ΕΠΟΠΤΕΣ ! Είχαν γνωρίσει «από πρώτο χέρι» τις «άλλες» πραγματικότητες και είχαν ανακαλύψει τη θέση τους ανάμεσα στους «δαίμονες» και τους «Αγγέλους» του θρησκευτικού τους Σύμπαντος. Στην Ελευσίνα, έβλεπαν μορφές, που ο Πλάτωνας στο Φαίδρο, αποκαλεί «φάσματα» ενώ ο Σώπατρος μας αναφέρει ότι έβλεπαν την άνοδο της Περσεφόνης μέσα σε φως με το μικρό γιο της τον Βριμό. Αυτές οι εμπειρίες της αλλαγής των αισθήσεων και της συνείδησης και του ταξιδιού στις «άλλες» πραγματικότητες, ερμηνεύονται από τη χρήση του Κυκεώνα, εφόσον περιείχε ψυχότροπα συστατικά.

Τα ψυχότροπα φυτά, χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες χρόνια τώρα, για τη δημιουργία «πνευματικών» ή «αλλοκοσμικών» εμπειριών. Η «βρώση» και η «πόση» του «σώματος και αίματος» του Θεού, ήταν ανέκαθεν ο πιο άμεσος τρόπος μετάδοσης των θεϊκών ιδιοτήτων στους θνητούς. Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα ψυχότροπα μανιτάρια ψιλοκυβίνης, που χρησιμοποιούν στις τελετές τους οι Ινδιάνοι της Μεσαμερικής, τα λένε: «Σάρκα των θεών». Υπήρχε πλήθος ψυχοτρόπων φυτών και συνδυασμών τους με διαφορετικές το καθένα επιδράσεις: Από απλή ζάλη έως ύπνο και από διέγερση έως θάνατο. Οι περιγραφές του Διοσκουρίδη για τις επιδράσεις του λιβανιού αν αναμιχθεί με κρασί και του Πλίνιου, γι’ αυτές που προκαλεί κυκλάμινο με κρασί και πικροδάφνη με κρασί, δεν μας αφήνουν αμφιβολία για τις γνώσεις και τη χρήση ψυχοτρόπων, που μπορεί να έκαναν οι αρχαίοι σε ειδικές περιπτώσεις, όπως εορτές και τελετές.

«Σόμα» και Κάνναβη του Σίβα στις Ινδίες, μανιτάρια παντού, κάκτους Μεσκαλίνης στους Ινδιάνους της Αμερικής, Νηπενθές στην Οδύσσεια – το πιθανότερο: όπιο, ενώ ο Υοσκύαμος που αναφέρουν ο Πλίνιος και ο Ξενοφώντας, συναγωνίζονταν τον Μανδραγόρα και τον Ελλέβορο ή Μελαμπόδιο, που αναφέρουν ο Θεόφραστος και ο Μένανδρος. Και φυσικά, στην Ελευσίνα, έχουμε δύο βασικά ψυχότροπα, που προκαλούν την κάθοδο στον Άδη ή στο Α-συνείδητο. Το πρώτο είναι στη θεωρία του μύθου και είναι το λουλούδι Νάρκισσος, που ναρκώνει και κατεβάζει την Περσεφόνη στον «κάτω» σκοτεινό κόσμο. Το δεύτερο είναι η πράξη της μέθεξης: η πόση του Κυκεώνα, που δημιουργεί, όπως λέει ο Πλούταρχος, «φρίκη και τρόμο και ιδρώτα και θάμβος» και σε «κατεβάζει» – αυτή τη φορά ξύπνιο – στους άλλους κόσμους.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Η Άγνωστη Ψυχοθεραπευτική Τέχνη του Ηράκλειτου!



Ο Νόμος της Εναντιοδρομίας, η Άγνωστη Ψυχοθεραπευτική Τέχνη του Ηράκλειτου που μπορεί να θεραπεύσει τη Δυσαρμονία που βασιλευει στον Ψυχικό μας Κόσμο αλλά και στην Κοινωνία.

«Τα σύνορα της ψυχής δε θα τα βρείς, όποιον δρόμο κι αν ακολουθήσεις, τόσο βάθος έχει η ουσία της.»
Ηράκλειτος , απόσπ. 45

Σε μια τόσο σύντομη φράση, όπως η παραπάνω, ο μεγάλος Εφέσιος φιλόσοφος Ηράκλειτος – ο αποκαλούμενος σκοτεινός φιλόσοφος του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος – μπόρεσε να συλλάβει την αλήθεια για την ανθρώπινη ψυχή, διατυπώνοντάς την με μια απέριττη αλλά και συγκλονιστική σαφήνεια.

Ο Ηράκλειτος κατέχει μια ξεχωριστή θέση όχι μόνο στην αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, αλλά και στο χώρο της -γιουνγκιανής κυρίως– ψυχοθεραπείας , αφού η ηρακλειτική φιλοσοφία επηρέασε φανερά τον Ελβετό ψυχίατρο και μύστη της ψυχολογίας, Carl G.Jung. 
Ο Jung ενσωμάτωσε στο φιλοσοφικό του σύστημα αλλά και στις μεθόδους ψυχοθεραπείας που εφάρμοσε, τον περίφημο Νόμο της Εναντιοδρομίας ο οποίος βασίζεται στη φιλοσοφία του Ηράκλειτου περί αρμονίας των αντιθέτων.

Ο Jung απέδωσε την έμπνευση και τη φιλοσοφική σύλληψη αυτού του Νόμου στον ίδιο τον Ηράκλειτο, ο οποίος πρώτος μίλησε για την επιτακτική ανάγκη της συνένωσης των αντιθέτων,τόσο μέσα στη Φύση όσο και μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. 
Πάνω σε αυτή την ηρακλειτική αρχή, ο Jung προσπαθούσε πάντα –στη διάρκεια της ψυχοθεραπευτικής του πορείας-να απλώσει μια γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αντίθετα στοιχεία στην προσωπικότητα των εκάστοτε ασθενών του: στο συνειδητό από τη μία (με την ορθολογική σκέψη και τον κριτικό νου)και το ασυνείδητο από την άλλη (με όλες τις αρχέγονες και ατιθάσευτες ενέργειες του.)


Aυτή η συνύπαρξη συνειδητού και ασυνείδητου, με τις εκ διαμέτρου αντίθετες δυνάμεις τους, ήταν για τον Jung το κλειδί της ψυχικής ισορροπίας κάθε ανθρώπου, όπως ακριβώς για τον Ηράκλειτο η θαυμαστή τάξη και λειτουργίας του Σύμπαντος βασιζόταν στην αρμονία των αντίθετων στοιχείων μέσα στη Φύση: μέρα και νύχτα, φως και σκοτάδι, ζέστη και κρύο, χειμώνας και καλοκαίρι.

Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ

Για τον Jung, ο Νόμος της Εναντιοδρομίας είναι ο πιο σοφός ψυχολογικός νόμος, αφού εξυπηρετεί την πορεία του ανθρώπου προς την αυτοπραγμάτωσή του, μέσα από τον επαναπροσδιορισμό και την εκ νέου νοηματοδότηση της ζωής του. 
Σύμφωνα με το Νόμο της Εναντιοδρομίας, όταν μία ενεργειακή ροή, ένα ψυχικό δυναμικό αναπτυχθεί μονομερώς και παγιωθεί ως τρόπος ή στάση ζωής – χωρίς τη συμπλήρωση του αντιθέτου του- θα φτάσει στο ανώτατο σημείο ανάπτυξης και εκδήλωσης και μετά θα ακολουθήσει μία διαμετρικά αντίθετη πορεία από την αρχική, για να μπορέσει η εκδηλωθείσα ψυχική ενέργεια να συμπεριλάβει και να αφομοιώσει το αντίθετό της, που μέχρι τότε είχε παραμεληθεί. 
Ο Jung είχε πεί πως κάθε ενέργεια έχει πάντα δύο πόλους. 
Σκοπός λοιπόν της Εναντιοδρομίας είναι η ισορροπία των δύο αυτών αντίθετων πόλων. 
Για παράδειγμα, όταν κάποιος έχει εκφράσει μια μονοδιάστατη σεξουαλική ζωή, βασισμένη στο έντονο ερωτικό πάθος, την ηδονή, τη συναισθηματική έξαψη και την ενστικτώδη διέγερση , σε βάρος όμως της πνευματικότητας του και της συλλογικής διάστασης της ψυχής του (που περιλαμβάνει τις ανάγκες και των άλλων ανθρώπων, συντρόφων – ερωτικών και μη), με άξονα ικανοποίησης μόνο τη δική του ατομική ψυχή και τις εγωκεντρικές, ναρκισσιστικές της ανάγκες, τότε θα έρθει κάποια στιγμή στη ζωή αυτού του ατόμου, είτε ένα «απροσδόκητο», συνταρακτικό γεγονός (με τη μορφή ενός σοβαρού ατυχήματος ή μιας καταλυτικής «ατυχίας»), είτε ένα «ανεξήγητο», αλλά επίμονο σύμπτωμα (ψυχοσωματικό ή οργανικό), είτε μία παρατεταμένη, βαθιά μελαγχολία, ή ακόμα μια τυραννική ιδεοληψία (φοβίες που πρίν δεν υπήρχαν και μοιαζουν ακατανόητες, έντονες υποχονδριακές τάσεις καί ιδεοψυχαναγκαστικές-καταναγκαστικές συμπεριφορές), που θα εκδηλωθούν ως μία κρίσιμη και αποφασιστική καμπή, μια σχεδόν οριακή κατάσταση-ανάμεσα στην κατάρρευση και την ανύψωση-, μια ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί, ώστε να μπορέσει η μέχρι τότε μονομερής και εγωκεντρική έκφραση της σεξουαλικότητας να μεταστοιχειωθεί στο συναισθηματικό μοίρασμα με τον άλλον και στην αναγνώριση μιας πνευματικής,ανώτερης διάστασης στη ψυχή του ίδιου του ατόμου, που μέχρι τότε παρέμενε ανεκδίπλωτη.

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ

Η πορεία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας για τον Jung, είναι μία τέλεια εφαρμογή του Νόμου της Εναντιοδρομίας: Ξεκινάει δυναμικά και ορμητικά μέσα στα ένστικτα και τα πάθη, φτάνει σε ανώτατα επίπεδα κορύφωσης, διέγερσης και πλήρωσης για να ακολουθήσει στη μέση περίπου ηλικία (το χρονικό σημείο όπου εμφανίζεται η Εναντιοδρομία) μια σταδιακά, καθοδική πορεία. Τα ένστικτα και οι ορμές υποχωρούν για να εισέλθουν πιο πνευματικά και ψυχικά στοιχεία. 
Κάποιος που δε θα λάβει υπ’όψιν του την εκδήλωση του Νόμου της Εναντιοδρομίας, θα οδηγηθεί σύμφωνα με τον Jung, σε σεξουαλικές νευρώσεις και συναισθηματικές διαταραχές, η σοβαρότητα των οποίων θα εξαρτηθεί από την μέχρι τότε ζωή του ατόμου. 
Ο Νόμος της Εναντιοδρομίας, έχει τις δικές του συνέπειες. 
Μια ζωή στραμμένη αποκλειστικά στη σεξουαλικότητα και τον αισθησιασμό, θα φέρει αρχικά ίσως ηδονή και ικανοποίηση, αργότερα όμως σεξουαλικές δυσλειτουργίες και κατάθλιψη. Βέβαια, η Εναντιοδρομία, μπορεί να ισχύσει και στην αντίθετη περίπτωση:

Κάποιος που ζει μια αποστειρωμένη – συναισθηματικά, ερωτικά και σεξουαλικά – πνευματική ζωή, προς χάριν της διανόησης και σε βάρος της σεξουαλικής και της υλιστικής του πλευράς, να νιώσει- σε κάποια αναπάντεχη φάση της ζωής του- ένα πρωτόγνωρο, ερωτικό πάθος, τόσο έντονο και παράφορο, που να τον εκτρέψει τελείως από την μέχρι τότε πνευματική και ήρεμη πορεία της ζωής του.
 Ή πάλι μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα ανίας, κατάθλιψης, συναισθηματικού κενού, που θα του υπενθυμίζουν πάντα ότι ένα κομμάτι του εαυτού του – λιγότερο πνευματικό αλλά εξίσου σημαντικό έχει μείνει ανέκφραστο και ανολοκλήρωτο.

Ο ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ

Ο ίδιος Jung ανέφερε ως «τυπικό παράδειγμα Εναντιοδρομίας» την περίπτωση ενός ασθενή του, ο οποίος κατάφερε να γίνει ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας με πάρα πολλά λεφτά. 
Ζούσε μόνο για τη δουλειά του.
 Όλο του το είναι είχε αναπτυχθεί προς την κατεύθυνση της υλικής μόνο δημιουργίας με τα πολλά χρήματα, τα πολλά ταξίδια, τα πολυτελή σπίτια και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες.
 Όταν αυτός ο άνθρωπος αποφάσισε κάποια στιγμή να ξεκουραστεί από αυτόν τον τρόπο ζωής, και να ζήσει πιο ήρεμα, έπεσε σε μια κατάσταση παρατεταμένου άγχους, με επίμονες σωματικές ενοχλήσεις. 
Αποφάσισε να ξαναγυρίσει στον γνώριμο τρόπο ζωής, με τις συνεχείς ασχολίες, αλλά τα πράγματα χειροτέρεψαν καθώς ο επιχειρηματίας δεν είχε πλέον την παραμικρή διάθεση να εργαστεί, να βγάζει λεφτά ή να ταξιδεύει. Άρχισε να εμφανίζει έντονες υποχονδριακές κρίσεις και καταθλιπτικά συμπτώματα. Κατά τον Jung, όλα αυτά ήταν εκδηλώσεις του Νόμου της Εναντιοδρομίας, αφού ο άνθρωπος αυτός είχε παραμελήσει βαθύτερες ανάγκες του ευατού του και του σώματός του, για να πετύχει μόνο σε ένα καθαρά εξωτερικό, υλικό επίπεδο.
 Η υποχονδρία και η κατάθλιψη ήταν το μήνυμα να αρχίσει να στρέφει το ενδιαφέρον του από την εξωτερική εικόνα του εαυτού του προς τις πιο εσωτερικές πτυχές της προσωπικότητάς του. 
Η Εναντιοδρομία ζητάει αυτό ακριβώς : ίση μεταχείριση και της πνευματικής και της υλικής μας πλευράς. 
Να μη ζούμε μόνο ούτε μέσα στο σώμα, αλλά ούτε και έξω από αυτό.


Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

Πέρα όμως από τις ατομικές περιπτώσεις του καθενός από εμάς, η Εναντιοδρομία μπορεί να εκδηλωθεί και σε κοινωνικό επίπεδο, ως το ψυχικό αντιστάθμισμα απέναντι στην κυρίαρχη τάση που επικρατεί σε έναν πολιτισμό.

Αν για παράδειγμα, η κυρίαρχη τάση σε μια κοινωνία είναι μια ψευδεπίγραφη κατάκτηση λογικής καί συνείδησης, και υλικής μονάχα δημιουργίας, με τη μορφή του πλουτισμού και μιας στείρας-απονεκρωμένης συναισθηματικά- τεχνολογικής εξέλιξης, τότε η Εναντιοδρομία θα εκδηλωθεί ως μια παράλογη, ασυνείδητη, μαζική καταστροφή, ως μοναξιά, απομόνωση και απειλή για την ασφάλεια του πολιτισμού και τη λειτουργία της κοινωνίας. 
Ο Jung είχε πεί πως σε κοινωνικό επίπεδο η Εναντιοδρομία μπορεί να προσλάβει μια τόσο βίαιη και απειλητική μορφή έκφρασης, ώστε να μπορέσει να αφυπνίσει όσο το δυνατό περισσότερες συνειδήσεις. Μπορεί να πάρει ακόμα και την μορφή ενός πολέμου-«ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων» είχε πεί ο Ηράκλειτος. 
Από τον πόλεμο ξεκινούν όλα. Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς μάχη.

Τα πρόσφατα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 στην Ελλάδα, με τις λεηλασίες και τις καταστροφές σε μαγαζιά και αυτοκίνητα, είναι σαφείς εκδηλώσεις του Νόμου της Εναντιοδρομίας σε κοινωνικό πλέον επίπεδο.
 Όσοι χαρακτήρισαν αυτές τις πραγματικά βίαιες συμπεριφορές ως «βανδαλισμούς των οργισμένων νέων απέναντι στην οικονομική κρίση και την διάβρωση των θεσμών», απλώς αναπαρήγαγαν μια ερμηνεία ευρείας κατανάλωσης. 
Η οργή δεν είναι τόσο απέναντι στην οικονομική κρίση (στην ψυχανάλυση άλλωστε όπως και στην γιουνγκιανή ψυχολογία τα χρήματα και κάθε τι που σχετίζεται με αυτά είναι συμβολισμοί των βαθύτερων, συναισθηματικών αναγκών μας) όσο απέναντι στην κρίση των σχέσεων μας με την Φύση, με τους άλλους και κυρίως με τις ανώτερες πνευματικές μας ανάγκες- η εκπλήρωση των οποίων θα μπορέσει να δώσει το πολυπόθητο νόημα στη ζωή μας. 
Η διαρκής αύξηση των ψυχικών διαταραχών δεν είναι τυχαία.
 Ο σημερινός άνθρωπος έχει περιέλθει σε τέτοια κατάσταση μονοδιάστατης ανάπτυξης καί επιβίωσης που μοιάζει πραγματικά να «προκαλεί την τύχη του» (Jung). Η μοναξιά, το άγχος, η απομόνωση των ανθρώπων, η αύξηση της κατάθλιψης και των ψυχοσωματικών παθήσεων παγκοσμίως, είναι επίσης εκδηλώσεις του Νόμου της Εναντιοδρομίας απέναντι σε μια εποχή πλούσιας τεχνολογικά και υλικά αλλά πολύ φτωχής σε συναισθηματικές αποχρώσεις που χαρακτηρίζονται από μια λεπτοφυή πνευματικότητα. Ειδικά στην σύγχρονη εποχή που ζούμε και στο επίπεδο που βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άνθρωπος μοιάζει πιο διχασμένος, πιο διασπασμένος από ποτέ. «Η Ηρακλειτική αρμονία των αντιθέτων δείχνει να έχει διαταραχθεί σοβαρά» όπως σημειώνει εύστοχα ο Γιάννης Γεωργακόπουλος. Και όταν η αρμονία των αντιθέτων διαταράσσεται, η εύθραυστη ψυχική ισορροπία κλονίζεται και καταρρέει. 
Κανένας πολιτισμός δεν μπορεί να είναι βιώσιμος όταν ανπτύσσεται προς μία μόνο κατεύθυνση.

ΑΠΟΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Η Αναλυτική Ψυχολογία του Jung είχε ενσωματώσει στις ψυχοθεραπευτικές μεθόδους της την τεράστια θεραπευτική αξία του Ηρακλειτικού Νόμου της Εναντιοδρομίας: ότι είναι χρήσιμο για τον άνθρωπο και τον εξυπηρετεί στην αυγή της ζωής του, θα πάψει να τον εξυπηρετεί το απομεσήμερο και πολύ περισσότερο στο σούρουπο του γήϊνου ταξιδιού του. 
Αναλύοντας κατ’αυτόν τον τρόπο την Εναντιοδρομία, ο Jung μπόρεσε να επινοήσει διαφορετικές θεραπευτικές τεχνικές και να τις προσαρμόσει ανάλογα με το ηλικιακό στάδιο των ασθενών του, ώστε να καλύπτει τις ασυνείδητες κάθε φορά ανάγκες τους και επιθυμίες τους. 
Με την Εναντιοδρομία, η χρησιμότητα των εμπειριών του παρελθόντος μεταστοιχειώνεται σε σοφία των αναγκών του παρόντος. 
Ο άνθρωπος τότε δεν έχει ανάγκη να ξαναζήσει ότι έζησε, εμμένοντας πεισματικά σε έναν ξεπερασμένο και άκαμπτο τρόπο ζωής, αλλά αποφασίζει να προχωρήσει συνειδητά μπροστά, συνθέτοντας ξανά τη ζωή του. 
Με όσα ειπώθηκαν παραπάνω, γίνεται πλέον πιο σαφής η ανεκτίμητη αξία που έχει η κατανόηση και η αποκρυπτογράφηση του Νόμου της Εναντιοδρομίας στην ψυχοθεραπεία. 
Η αποκωδικοποίηση των απρόσμενων γεγονότων της ζωής και των ψυχοσωματικών διαταραχών, αλλά και των ακραίων ακόμα κοινωνικών φαινομένων, βοηθούν τον άνθρωπο να αποκτήσει μια άλλη οπτική απέναντι σε ότι του συμβαίνει και σε ότι παρατηρεί, ώστε να μπορέσει τελικά να συνενώσει όλα τα διασπασμένα στοιχεία μέσα του και να κατανοήσει πως η ψυχική του υγεία βρίσκεται στην ένωση των αντιθέτων και όχι στο βίαιο διαχωρισμό τους.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Ο Νόμος της Εναντιοδρομίας βρίσκεται πολύ κοντά στον άλλο κορυφαίο Νόμο, το Νόμο της Ενότητας : όλα ξεκινούν από την ίδια Ανώτερη Πηγή, επομένως και τα «αντίθετα» συνδέονται, ενώνονται μεταξύ τους και δεν διαχωρίζονται: «από όλα το ένα κι από το ένα τα πάντα» (Ηράκλειτος, απ.10). 
Ακόμα και οι δυσάρεστες, οι επώδυνες εμπειρίες που βιώνουμε, μας συμβαίνουν πάντα για έναν ανώτερο σκοπό. 
Το κακό δε βρίσκεται απέναντι από το καλό, αλλά ακριβώς δίπλα. Τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής δεν είναι οι αντίθετοι πόλοι των ευχάριστων καταστάσεων, αλλά το απαραίτητο συμπλήρωμά τους, ώστε να κατανοήσουμε τον ανώτερο προορισμό του γήϊνου ταξιδιού μας (Εναντιοδρομία) και να ενωθούμε με τον διχασμένο εαυτό μας, με τους συναθρώπους μας, και τελικά με την ίδια τη Ζωή (Νόμος της Ενότητας). 
Ο Νόμος της Εναντιοδρομίας όπως και ο Νόμος της Ενότητας δεν είναι μια ακόμα μεταφυσική προσέγγιση.
Είναι ένας πραγματικός, ψυχολογικός Νόμος, που προάγει την αυτογνωσία και κατ’επέκταση τη ψυχική υγεία του ανθρώπου και αποτελεί αληθινό κλειδί γνώσης που ανοίγει τις πόρτες στην ιδιαίτερη και λεπτή τέχνη της ψυχοθεραπείας.

Αναφορές: 
Carl G. Jung, Δυο Δοκίμια στην Αναλυτική Ψυχολογία, Ιάμβλιχος
Carl G. Jung, Βασικές Αρχές Ψυχοθεραπείας, Επίκουρος
Γιάννης Φ. Γεωργακόπουλος, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ΔΙΟΝ


Πηγή: του Ευάγγελου Κουσιάδη, kousiadis.gr 
Συμβούλου Ψυχικής Υγείας
(Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ- Ιούνιος 2009)
gerasimos-politis.blogspot.com


Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΨΥΧΗ



Αλήθεια τι είναι η ΨΥΧΗ; Η Ψυχή μας όσο χρονικό διάστημα ...δεν λαβαίνει σάρκα και οστά....και δεν είναι κολλημένη με το σώμα μας....κινείται ΕΛΕΥΘΕΡΑ...στο αόρατο πεδίο.....και δεν έχει αντίληψη του διαχωρισμού μεταξύ αυτής και του Σύμπαντος Κόσμου...γιατί ακριβώς δεν κατέχει το υλικό εκείνο όχημα.....οπότε όταν έρχεται εις ένωση....και ενσαρκώνεται ο Άνθρωπος στη Γαία...τότε λόγω του βαρυτικού πεδίου της Γαίας....απομονώνεται...από την ενότητα του χωροχρόνου...οπότε το φθαρτό μας σώμα....διασπά το χρόνο σε τρία μέρη....ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ.....βάσει των τριών ταχυτήτων....και περιορίζεται....εντός του φυσικού χώρου...με λίγα λόγια «εγκλωβίζεται» ...εντός του σώματος....με αποτέλεσμα....χάνει την αρχική της ενέργεια....αφού συρρικνώνεται.....!!!

Η μεταφορά αυτή....από το ενοποιημένο πεδίο.....στην υλική διάσταση της Γαίας...γίνεται εις την Μήτρα...της Μητέρας μας.....καθώς η Ψυχή δεν αντιλαμβάνεται.....την διάσπαση αυτή....του ενοποιημένου πεδίου...από την στιγμή της έναρξης λειτουργίας στο έμβρυο...όπου αναπτύσσεται σε ΕΝΝΕΑ μήνες.....και ο ρυθμός ανάπτυξης της έχει να κάμει με τον σεπτό ιερό αριθμό 7....αριθμό εξ-έλιξ-ης των έμβιων όντων και όχι μόνον...!!!
Το θέμα είναι ότι στην ουσία δεν έχουμε ένα ενοποιημένο πεδίο....αλλά τρία...οπότε η Ψυχή....με την εδώ παρουσία της....αρνείται επιμελώς να αντιληφθεί την ύπαρξη των προηγούμενων βίων της.....με αποτέλεσμα να μην επικοινωνούν άμεσα....εκτός εξαιρέσεων οι οποίοι λαμβάνουν χώρα και σε προηγούμενες ζωές...κάτι που μπορεί και να μην είναι και τόσο ευχάριστο...από όσο το φαντάζεστε....μιας και αδυνατούμε να δούμε τις άλλες ζωές μας...οι οποίες μπορεί να μας προκαλέσουν έντονο νευρικό κλονισμό....άμα δεν είμαστε ΕΤΟΙΜΟΙ....που συνήθως δεν είμαστε...για να αντιμετωπίσουμε...την ήδη υπάρχουσα εδώ ζωή μας.
Η Ψυχή στο πρώτο ενοποιημένο πεδίο....όταν είναι στην περίοδο της κύησης....δεν διαχωρίζεται...αφού είναι προστατευμένη μέσα στο υγρό στοιχείο της Μητέρας μας....και νιώθει εκεί ασφαλής....αλλά όμως αυτό το στάδιο για την Ψυχή....ΑΔΕΛΦΙΑ...είναι το ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ στάδιο προσαρμογής μεταξύ της προηγηθείσης ασάρκου ενότητας και της διάσπασης της θνητής κατάστασης....στην οποία έχει περιέλθει....!
Δεν είναι τυχαίο ότι το έμβρυο...αναπτύσσεται σε υγρό στοιχείο....μιας και το ΥΔΩΡ...ως αρχέγονο στοιχείο...προερχόμενο από τα Ύδατα. του Ωκεανού....μέσω της Αναμνήσεως....συνοδεύει τα «θαλάσσια» τέρατα....σε όλη την διαδρομή της....και όλο τον βίο....ώστε να λαμβάνει χώρα ως ένα ένδυμα της Ψυχής....ως προσαρμογή στους εξωτερικούς ερεθισμούς ...οπότε επιδρά και Συναισθηματικά. Έτσι τα στοιχεία του ΑΗΡ.....που είναι η ΛΟΓΙΚΗ...αλλά και του ΠΥΡΟΣ....που είναι η λάμψη του Φωτός των Αξιών και των Προτύπων.....απουσιάζουν εκείνη την χρονική περίοδο εντός της Μήτρας....στην υπάρχουσα διαμονή της εκεί.....με αποτέλεσμα οι Θεοί και τα «τέρατα»....να λούζονται από τα προκατακλυσμιαία Ύδατα....από την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...μέσα στο ατομικό ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ....και δρούνε χωρίς περιορισμούς...στην μετέπειτα πορεία του κάθε έμβιου όντος.
Για την Ψυχή τα πάντα είναι υπαρκτά εντός της Μήτρας......στην διάρκεια της κύησης....με δυναμική που προηγείται της αποτύπωσης/μνήμης και όλα τα χαρακτηριστικά υπάρχουν μόνον εν «δυνάμει»....ανεκδήλωτα. Όπως μας λέγει και ο Ηράκλειτος : «σωφρονείν αληθέα λέγειν και ποιείν κατά φύσιν επαϊαντας»....τουτέστιν.... «Η σωφροσύνη είναι πιο μεγάλη αρετή και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση, ακούγοντας την».....όπου μας τονίζει ότι η Ψυχή...δεν είναι ακόμη... «αύη» Ψυχή...δηλαδή σοφώτατη και αρίστη...διότι είναι υγρή και ψυχρή...ακριβώς για όσο διάστημα είναι άσαρκη.....κι επιθυμεί διακαώς να εκπληρώσει τις επιθυμίες εκείνες.....αφού ενσαρκωθεί....λησμονώντας την άσαρκο ύπαρξή της.
Ο Όμηρος μας παρέδωσε επίσης....την αλληγορική έννοια-εικόνα της εξύφανσης του σωματικού μας φορέα....εντός της Μήτρας/Σπηλαίου....υπό των Μακροβίων Όντων...μέσω των Ναϊάδων Νυμφών....όπου οι Νύμφες εξυφαίνουν τα «αλυπόρφυρα φάρεα»....δηλαδή....τα ενδύματα/σώματα μας.
Μόλις η Ψυχή λοιπόν έρχεται και επικάθεται….μέσα στον αμνιακό σάκο (Μήτρα)….δεν βιάζεται….φωλιάζει και δεν εξετάζει σε βάθος την ύπαρξή της…..αλλά όταν εξέρθει και εισέρχεται στο γήινο επίπεδο…ένσαρκος πλέον…επανέρχεται με αργό ρυθμό σε μνήμες …με λίαν οδυνηρό τρόπο φυσικά....αναζητώντας και αναλύοντας τα γεγονότα μέσω των ΕΙκόνων που προσλαμβάνει ….ανευρίσκοντας τα βαθύτερα κίνητρα των πράξεων της….τα οποία κίνητρα θα την οδηγήσουν συμβολικά στον «τάφο»…λόγω του σκοταδιού…όπου αυτό εκφράζεται στο Ατομικό Ασυνείδητο. Αυτή η ακινησία….απασχολεί την Ψυχή….ψάχνοντας τα αίτια του τραύματος της... στο οποίο έχει περιέλθει…μέσω του Ποσειδώνος…δηλαδή την έλλειψη των υπερβολών του ενστίκτου…..δηλαδή του μέλανος Ίππου της Μελανίππης….( Κόρης του Κενταύρου Χείρωνα. Επίσης γνωστή και ως Ίππη ή Ευίππη. Γέννησε μία κόρη με τον Αίολο, την Μελανίππη ή Άρνη. Wikipedia) …. όπου η Θεά Αθηνά….ασχολείται με τον μέλανο πτερωτό ίππο….που υποδηλώνει την αδυναμία του ενστικτώδους φορέα της Ψυχής….όπου διακατέχεται από την έντονη ορμή της ανυψώσεως της….σε υψηλότερα και πιο καθαρά πεδία…χωρίς όμως να έχει υποβληθεί….και η απαιτούμενη ΚΑΘΑΡΣΗ.
Έτσι ΑΔΕΛΦΙΑ….το ενστικτώδες ΑΛΟΓΟΝ μέρος της Ψυχής….προηγείται και μόνον με την κατάλληλη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και ΑΥΤΟΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ…..μέσω της ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ….η Ψυχή και πάλι ανταποκρίνεται στην ικανότητα ΔΡΑΣΗΣ στα λεπτοφυέστερα Αγνότερα Πεδία…μέσω της υψηλής Συναισθηματικής Νοημοσύνης.
Η Νόησις/Ζευς καλείται πλέον….να αναλάβει τα ηνία της ΚΑΘΑΡΣΗΣ…και όχι το ίδιο το Συναίσθημα/Ποσειδών….οπότε η σύνεση του Διός….δια του ΜΕΤΡΟΥ…(Παν Μέτρον Άριστον)…καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέγεθος του συντελεσθέντος αδικήματος…χωρίς προσωπικής εμπάθειας.
Η Ψυχή κινητοποιείται…..κυρίως από το φόβο του ΘΑΝΑΤΟΥ….δηλαδή την ΖΩΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ….στα χθόνια βασίλεια του Άδη….δηλαδή...Αείδου….χωρίς το είδος/μορφής του Πλούτωνα.
Οπότε στο πρώτο ενοποιημένο πεδίο…του ΠΑΝΤΟΣ….αναφέρεται ακριβώς στα ύδατα του σκότους εντός της μήτρας…..για πρώτη φορά…αποκαλύπτοντας τα άγνωστα τραυματικά γεγονότα…τα οποία βίωσε η Ψυχή….κατά τη τελευταία κύηση.
[ Προτού πάμε στο δεύτερο ενοποιημένο πεδίο…ας δούμε την σημασία των εννοιών του ΠΑΝΤΟΣ και του ΟΛΟΥ….για να κατανοήσουμε πιο καλύτερα τη σημασία των παραπάνω. Η έννοια του «ΠΑΝΤΟΣ» έχει να κάμει με τις πάσης φύσεως υπάρξεις, χωρίς γένος και ταυτότητα…οπότε είναι αδιαφοροποίητη σε δυναμική κατάσταση….χωρίς ατομικότητα και συν αποτελεί το ΠΑΝ….με τρόπο απροσδιόριστο, ακατανόμαστο, αόρατο, άοσμο, άηχο, άγευστο, αβαρή, άχρονο….αλλά όμως υπαρκτό εντός του χώρου. Μέσα στο «ΟΛΟ»….οι υπάρξεις έχουν γένος, είδος και ταυτότητα….και συγκεκριμένο προορισμό….προκειμένου να συμμετέχουν συνεργαζόμενοι με ΜΕΤΡΟΝ….χωρίς υπερβολές και ελλείψεις…..και να συγκροτούνε έτσι τη φύση του ΟΛΟΥ. Άμα όμως υπερβούν το ΟΛΟ….τότε καταστρέφεται η έννοια της ΑΡΜΟΝΙΑΣ….δια της υπερβολής…διότι ακριβώς η υπερβολή υπερέχει του ΟΛΟΥ….ενώ εάν μειοδοτεί….καταργείται και η έννοια του ΟΛΟΥ….και πραγματοποιείται η έννοια της έλλειψης. ]
Στο δεύτερο ενοποιημένο πεδίο….έχουμε αντίληψη του συνολικού χρόνου …όπου συλλαμβάνει η μυημένη Ψυχή….αφού κάνει αναζητήσεις στις ανεξερεύνητες και σκοτεινές περιοχές του «τάφου» της δηλαδή…..της εδώ υπάρξεως ζωής….οπότε ο «βιασμός» του Ποσειδώνα….είναι ο προάγγελος των μετέπειτα εξελίξεων της Ψυχής….η οποία καταφέρνει να κατακτήσει μέσω του υγρού στοιχείου…..τη συναισθηματική Νοημοσύνη….την οποία στερείται λόγω της ορμητικότητας των ενστίκτων…του μέλανος Ίππου. Η «μαυρισμένη» Μελανίππη Ψυχή….δεν έχει ακόμη πρόσβαση στην υψηλή έκφραση των «τέκνων» του Ποσειδώνα…..δηλαδή του Χρυάορος και του Πήγασου….οπότε ο χωροχρόνος ενοποιείται.
Η ενότητα της Ψυχής ΑΔΕΛΦΙΑ….αφορά όχι στον τελευταίο βίο….αλλά στο σύνολο των αποτυπώσεων που απέκτησε από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις…οπότε οι χωροχρονικές αναμνήσεις του εδώ παρόντος βίου μας….είναι ελάχιστα συγκρινόμενες μ’ εκείνες των όσων έχουν προηγηθεί…διότι η Ψυχή αξιολογεί συνολικά…την εξέλιξή της.
Η συνολική ενότητα της Ψυχής…συμβολίζεται από τις τρεις Μοίρες….δηλαδή… Λάχεσις(παρελθόν), Κλωθώ(παρόν), Ατρόπου(μέλλον)…οι οποίες ορίζουν τον ΝΟΜΟ της ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ….δια της ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ….με την ΑΝΑΓΚΗ….να είναι η μητέρα των τριών θυγατέρων…που δεσπόζει υπεράνω όλων.
Στο δεύτερο πεδίο αποκαλύπτεται στην Ψυχή….η αιτία και ο σκοπός της αποπλάνησης...μέσω του Ποσειδώνος (ένστικτο)….είναι η Ανάγκη γέννησης των διδύμων τέκνων….όπου επέρχεται η εξισορρόπηση των αντίρροπων δυνάμεων και ενεργειών…δηλαδή ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ….έναντι της ΛΟΓΙΚΗΣ.
Η γένεση των διδύμων…..συμβολίζει για εμάς την ανάγκη κατανόησης και εξισορρόπησης των ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ….λόγω της δυαδικότητος που προβάλλεται στη Γαία….προκειμένου η Ψυχή ΑΔΕΛΦΙΑ….να εναρμονισθεί με τις συνεχείς εξελισσόμενες ανάγκες του Σύμπαντος Κόσμου.
Έτσι όταν η Ψυχή αντιληφθεί την έννοια του διαφοροποιημένου όλου….η οποία την έχει διαχωρίσει από την έννοια του Παντός...έχει προχωρήσει στην εξατομίκευσή της….καθώς αντιλαμβάνεται βέβαια…ότι δεν υπάρχει πλέον ως μέρος του Παντός….αλλά διαχωρίζει την ύπαρξη της ατομικότητας της και δρα εντός του Όλου…έχοντας την έφεση να ενωθεί μετά του Όλου…στο οποίο οφείλει την ύπαρξή της.
Μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ….διερχόμενη η ΨΥΧΗ….εκ των δύο πόλων (Π+όλων)….εισερχόμενη δια του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ και εξερχόμενη δια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ….ταξιδεύει εναργώς …και αποκαλύπτεται η πραγματική Ουσία...του Είναι της…..οπότε κι επιθυμεί να φέρει τα δύο άκρα των Πόλων σε ΓΑΜΟ….δηλαδή να βρει το ΚΕΝΤΡΟ του ΕΙΝΑΙ της….δηλαδή την ατομικότητά της …η οποία ΑΔΕΛΦΙΑ…..είναι το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.
Με την ανεύρεση του ΚΕΝΤΡΟΥ....η Ψυχή…ευδαίμων πλέον….προσφέρει τις υπηρεσίες σε άλλα μέρη του Όλου….με πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ….των συνολικών αποθεμάτων των δυνάμεων και των ικανοτήτων….οπότε η θέαση των παρελθόντων βίων στην Νοητική Οθόνη….είναι η αναγνώριση της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Στο τρίτο ενοποιημένο πεδίο….που είναι το «ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ» της Ψυχής...εντός της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ…..όπου δεν διασπάται και δεν διαφοροποιείται η ΟΥΣΙΑ της...του επί μέρους βίου της…όπου το αισθητήριο όργανο της εξωτερικής όρασης είναι πλέον άχρηστο….οπότε ο φύλακας/δαίμων τυφλώνει από ζηλοτυπία την Μελανίππη. Η ερμηνεία αυτής της ζηλοτυπίας έχει να κάμει μετά του δεσμοφύλακα….που δηλώνει την περιορισμένη ανθρώπινη άποψη….όπου στην επόμενη βαθμίδα ο φύλακας/δαίμων…προστατεύει την Μελανίππη δια της τύφλωσης…διότι της χαρίζει την δυνατότητα της καθολικής θεάσεως του ενοποιημένου πεπρωμένου της. Αυτό εκδηλώνεται ΑΔΕΛΦΙΑ…μέσω της ΑΝΑΓΚΗΣ….των τριών θυγατέρων της…των ΜΟΙΡΩΝ…οι οποίες παρακολουθούνε την διαδρομή της Ψυχής…χωρίς όμως να παρεμβαίνουν….οπότε εντός του «τάφου» η Ψυχή….πραγματοποιεί με επώδυνο τρόπο την ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ της….μετά την αποκτηθείσα εμπειρία στο άδυτο….στη σοφία της κατανοήσεως του «τάφου».
Η λέξη ΤΑΦΟΣ….αναλύεται ως γράμμα Τ….που σημαίνει στάση….μία στάση ΦΑΟΣ (φάους)…δηλαδή μία στάση φωτός που επικρατεί στον τάφο….όπου ο τάφος καθίσταται φατός : ΤΑΦΟΣ=Τ+ΑΦΟΣ=Τ+ΦΑΟΣ=ΦΑΤΟΣ.
Η εμβρυακή κατάσταση εντός του «τάφου» ενώ είναι ακόμη ενοποιημένη μετά του Παντός της Μήτρας….αδιαφοροποίητος μεν….και χωρίς επίγνωση δε…όπου η έξοδος της Ψυχής εκ του τάφου/μήτρας…παραμένει τελικώς ενοποιημένη…αλλά όμως χωρίς επίγνωση….όπως η φύσις του Θνητού…που προσδιορίζει την ανθρώπινη κατάσταση…!
Η Νομοτέλεια εκδηλώνεται με τρεις τρόπους…όπου στο συμβολικό πεδίο….τα δίδυμα τέκνα…δεν είναι μία διπλή επανάληψη δυνάμεων και ενεργειών….αφού η διαφοροποίηση μέσω της αντιθέσεως του Εαυτού…επιτρέπει τη Νόηση να προχωρήσει στη συνθετική ικανότητα της αρμονικής συζεύξεως των αντίρροπων ιδιοτήτων….για την ανακάλυψη της Υπάρξεως …τόσον του «Εγώ»….όσον και του «Εσύ». Δηλαδή....η ένσαρκος Ψυχή….πραγματοποιεί την διαδρομή εκείνη ….όπου αναζητάει την.....ΑΛΗΘΕΙΑ (ΘΕΙΑ-ΑΛΗ)…της Υπάρξεως της….ακολουθώντας δύο παράλληλες οδούς….όμως αντιθέτου φοράς.
Α. Στον εξωτερικό της βίο….στο Αισθητό Πεδίο….απομακρύνεται από το ψυχικό ενοποιημένο πεδίο….και ζει στη διάσπαση…λόγω τη μη αναγνώρισης των τάσεων του «Εγώ»…έναντι των άλλων.
Β. Στην ενδοσκόπηση…εγκαταλείπει την διάσπαση και πλησιάζει προς την ενότητα του Όλου….εντός του οποίου συνυπάρχουν το «Εγώ»….και οι «άλλοι»….μέσω της αναγνώρισης των προσωπικών της ιδιοτήτων κι εκείνων του περιβάλλοντός της.
Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ….ο ενταφιασμός ετούτος και η παραμονή στον «τάφο»… οδηγούν την Ψυχή…εις την οργάνωση της ΜΝΗΜΗΣ….εντός του συνολικού ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ της Υπάρξεως της.
Τότε ενθυμείται το παρελθόν όλων των προηγούμενων της βίων....και συγχρόνως ΑΔΕΛΦΙΑ....προβάλλεται εις την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...ο οραματισμός του μελλοντικού ισορροπημένου ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΥ επιπέδου....κατά την διάρκεια της πραγματικής εκστατικής ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ.
Έτσι η Μελανίππη Ψυχή.....βρίσκει εντός του «τάφου»....την Σοφία του Ιερού Φάους...η οποία την καθιστά....ένδοξο....και φατήν.....όπου τα φωτοχρώματα της ΙΡΙΔΟΣ....ευωδιάζουν...γευόμενα την θαλπωρή της αφής...συνυπάρχοντα σε κατάσταση ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ....με πλήθος άλλων αγνώστων προς εμάς....ΜΥΣΤΙΚΩΝ....ερεθισμάτων....!

Συνοψίζοντας....μέσω των ερεθισμάτων της Ελληνικής Μυθολογίας/Μυθοιστορίας....των τριών βασιλείων του Διός/Ποσειδώνος/Πλούτωνος....ανταποκρίνονται και στα τρία ενοποιημένα πεδία...της Ελληνικής Ψυχής....του συνολικού Χρόνου/Κρόνου.....όπου Μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΕΩΣ/ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ....η Ψυχή μας....δεν λησμονεί ΑΔΕΡΦΙΑ....ότι όχι μόνον το δικό της άρμα.....αλλά και τα άρματα των Θεών....σύρονται από τους τετράωρες ίππους των ισορροπημένων στοιχείων.....διότι χωρίς την εξισορρόπηση αυτή....δεν μπορεί να μπει στην τροχιά....ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.
Συμπερασματικά...κλείνοντας θα έλεγα ότι η επιστροφή του πατέρας μας ΔΙΑ-ΖΕΥ.....ο Δίδων Ζωή.....είναι εφικτή....όχι με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο θεάσως...εξωγήινων διαστημοπλοίων....αλλά δια του τρόπου Μυήσεως ...όπου οι Μυημένοι...όντας είναι εις θέση να εκτιμήσουν το ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΣΜΟΥ....όπου θα θέσουν τους ΕΑΥΤΟΥΣ τους ....εις την «υπηρεσία» του ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ.....ώστε ΑΔΕΛΦΙΑ.....να προωθηθεί το ΘΕΙΟΝ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ.
ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ ( Ε.Ι. )