Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ - Το πολιτικό πρόσωπο ενός φιλόσοφου επαναστάτη



Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία από το να κάνεις επανάσταση μέσα στους επαναστάτες, θα έλεγε αν ζούσε ο λύκος της Εφέσου, ο φιλόσοφος Ηράκλειτος. 
Νομίζω πως είναι επίκαιρος για να δούμε τη ζωή του. 
Μια ζωή όχι στρωμένη με λουλούδια και λόγια ξύλινα αλλά με φωτιά και σίδερο, όπως εξελισσόταν στα χρόνια του χάους και της αναρχίας την εποχή της δημοκρατίας της Εφέσου.

Να δούμε όμως τι είπε, τι εννόησε και από τι αυτοφλεγόταν, τον οποίο κάποιοι δεν κατάλαβαν και τον είπαν σκοτεινό και αντιδημοκράτη, και σαφώς τον αδίκησαν και τον υποβάθμισαν. Ας δούμε λοιπόν τον μεγάλο αυτόν επαναστάτη.

Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε στην Έφεσο κατά το 544, που ήταν αποικία Αθηναίων, πρώην Δωριαίων εκ του πρώτου βασιλιά τους Λέλεγα που αναμίχτηκαν με ντόπιους Κάρες, αν και επιδράσεις Κρητών στα παλαιότερα χρόνια δεν πρέπει να αποκλείονται. 
Ο πατέρας του ήταν ιεροφάντης των Ελευσινίων και κρατούσε από τη γενιά του τελευταίου βασιλιά των Αθηνών, του Κόδρου, επομένως ο Ηράκλειτος προκύπτει συγγενής του Σόλωνα (και εμμέσως του Πεισίστρατου).

Ξέρουμε ότι είχε έναν μικρό αδελφό που του μετέγραψε την περιουσία του όταν αεισοικτίρισε (εκ του αεί σε οικτίρω – σε απαξιώ δια παντός και σε λυπάμαι) τους «τιποτένιους» όπως χαρακτήρισε τους συμπατριώτες του, καίγοντας τα γραφτά του και φεύγοντας προς το βουνό για να ζει σαν ερημίτης, την εποχή της δημιουργίας της δημοκρατίας της Έφεσου.

Δυνατός στο πνεύμα, αιρετικός κι εγωιστής, υπήρξε ένας φιλόσοφος αυτοδημιούργητος, αυτοπροσδιοριζόμενος, αναρχοαυτόνομος, θιασώτης της έρευνας της απροσδιοριστίας και υπέρμαχος της έννοιας του ανώτερου ανθρώπου, και όχι του υπερανθρώπου όπως τον φαντάστηκε ο Νίτσε.
 Ένας Νίτσε που όταν άκουγε για Ηράκλειτο ξέχναγε τις αμαρτωλές σκέψεις του για γυναίκα του Βάγκνερ.

Την εποχή που η Ιωνία πιεζόταν από την εξουσία των Περσών και την καταπίεση των ντόπιων τυράννων της, δωσίλογων κι εγκάθετων του κοσμοκράτορα Δαρείου, κάποιοι στις Ιωνικές πόλεις είχαν φλογιστεί για την αρχή της φύσης των πραγμάτων.

Ο Αναξίμανδρος μιλούσε για μια δημιουργική ουσία «άπειρη», με την έννοια του απείρου ως «απροσδιόριστο» και όχι ως απεριόριστο όπως συχνά μεταφράζεται απο κάποιους που ξεχνούν ότι οι Ίωνες το σύμπαν το θεωρούσαν κλειστό, ένα και περιχαρακωμένο (έν το παν). 
Το ά-πειρον του Αναξίμανδρου είναι ουσία αείζωος που δεν έχει αποκτήσει πείρα εκ της πυράς, η οποία ανακυκλώνεται αποκτώντας εξ αυτής την εμπειρία. 
Κρατήστε το αυτό ως υποσημείωση και θα το συναντήσουμε πιο κάτω στον Ηράκλειτο. 
Χωρίς τον Αναξίμανδρο, τον οποίο ο Ηράκλειτος δείχνει ότι είναι ένας από τους λίγους που σέβεται, δεν γίνεται κατανοητή η θεωρία του Εφέσιου, την οποία κάποιοι την εξέτρεψαν λέγοντας πως είπε ότι «τα πάντα ρει», πράγμα που το είπε μεν αλλά είναι επουσιώδες. 
Οι Ίωνες ως τον Ελεάτη Παρμενίδη πίστευαν όλοι στη μεταβλητότητα. 

Ο Ηράκλειτος, συνεχίζοντας τη θεωρία του Αναξίμανδρου ή μάλλον πατώντας και άθελά του ακόμα πάνω σε αυτήν, μετά την εκλαΐκευσή της από τον Αναξιμένη ο οποίος όρισε το άπειρο - απροσδιόριστο ως αιθερικό στοιχείο, την πήγε προς τη θερμική ενέργεια. 
Αρχή του γίγνεσθαι της φύσης κατά τον Εφέσιο είναι ένα «αείζωον ευγενές πυρ» που μεταστοιχειώνεται από το απροσδιόριστο αιθέριο λεπτό στοιχείο σε υδαρές απτό και προσδιοριζόμενο που φτιάχνει τις μορφές. 
Ο Ηράκλειτος εδώ παρουσιάζεται σαν μια συνέχεια του Θαλή, του Αναξίμανδρου και του Αναξιμένη.

Η ελληνική φιλοσοφία αποτελεί μια συνέχεια, μην ακούτε αυτά που λέγονται ότι ο κάθε φιλόσοφος είπε διαφορετικά τη βασική ουσία. 
Όλοι αναφέρονται σε εξελικτικά της στάδια, από το Υπάρχειν (Αναξίμανδρος), στο Γίγνεσθαι (Ηράκλειτος), στο Φαίνεσθαι (Πυθαγόρας), στο Είναι (Παρμενίδης). 
Άντε, βάλαμε και τον Πυθαγόρα μέσα ως τέταρτο στο καρέ του σκληρού πόκερ της φιλοσοφίας, όπου ακούγονται και οι σχετικές βωμολοχίες. 
Ειδικά του Ηράκλειτου προς τον Πυθαγόρα που τον θεωρεί ότι εξέτρεψε τη σκέψη και κομίζει αλλότριες ιδέες. 
Η αρμονία σου είναι επιφανειακή, φαινομενική, πίσω είναι ένα χάος και πίσω από χάος υπάρχει κρυμμένη η αρμονία, του λέει. Πυθαγόρας και Ηράκλειτος βρίσκονται απέναντι, και παρέα με τον Ηράκλειτο τιθέμενος όρθιος παρά το πλευρό του βρίσκεται ένας άλλος γίγαντας της σκέψης, ο Ξενοφάνης, περιπαίζοντας τον Πυθαγόρα και αυτός για τη μετεμψύχωση. 
Αλλά δίπλα στον Πυθαγόρα θα κάτσει αργότερα ο Πλάτων, κοιτώντας όμως και με θαυμασμό τον Εφέσιο, ενώ ο Αριστοτέλης θα αυτονομηθεί διότι φίλος ο Πλάτων φιλτάτη η αλήθεια, γενόμενο των καρέ των φιλοσόφων 6, με το Σωκράτη να είναι στη γκανιότα προσπαθώντας να κάνει επαγωγή στη γλωσσική σημειολογία. 
Όταν η ψυχή του ανθρώπου αποπυρωθεί, λέει ο Ηράκλειτος, είναι σα να εξαχνώνεται μια σταγόνα νερού χρωματισμένη όπου όταν πάει στα σύννεφα και ξαναπέσει σαν βροχή, αποκλείεται τα στοιχεία που αποτελούν τα χρώματα να επιστρέψουν ενωμένα.

Και φτάσαμε στα χρόνια των προεόρτιων της Ιωνικής επανάστασης όπου οι τύραννοι της Ιωνίας εγκαταλείπουν με μιας την εξουσία τους, αφήνοντας την ηγεσία στο λαό ώστε να έχει το κίνημα της Ιωνικής εξέγερσης, λαϊκή βάση. 
Μη γελιόμαστε όμως για τον πατριωτισμό των τυράννων, πίσω από την πράξη τους αυτή κρύβονται ιδιοτελή συμφέροντα δυο ανθρώπων, όπως γράφει ο Ηρόδοτος, του πρώην τυράννου της Μιλήτου, Ιστιαίου, και του νυν και γαμπρού του, Αρισταγόρα. Εδώ αρχίζει η εποχή της κόλασης των Ιωνικών πόλεων όταν τα τυραννικά πολιτεύματα μεταπίπτουν απότομα σε δημοκρατικά. Μέσα σε αυτά είναι και της Εφέσου, όπου στο χάος που δημιουργείται εμφανίζεται για λίγο καιρό η μορφή του φιλόσοφου Ηράκλειτου, στην αρχή αποδεχόμενος και μετά αντιτιθέμενος στο λαϊκό κίνημα όπως εξελίσσεται.

Η κορύφωση της ρήξης προκαλείται όταν οι συμπολίτες του εξορίζουν ένα φίλο του, «για να είναι όλοι κατά κάτω ίσιοι», όπως λέει. 
Τους τα ψάλει οργίλος, καίει τα γραφτά του στο ναό της Άρτεμης και αναχωρεί προς το βουνό για να ζει σαν ερημίτης, απογοητευμένος από τους συνανθρώπους του, πιστεύοντας σε έναν άνθρωπο διαφορετικό, σε κόσμο αλλιώτικο κι ένα θεό πραγματικά δικό του. 
Μουρμουρίζουν πως είναι άθεος, αλλά: «περάστε, περάστε, μη φοβάστε, υπάρχει και θεός εδώ μέσα» λέει σε κάποιους που χτυπούν την πόρτα της καλύβας του και διστάζουν να περάσουν. Γλυκέ Ηράκλειτε, πόσο σε έχουν παρεξηγήσει…

«Όλα τα ορίζουν οι νόμοι της φωτιάς, ο λόγος και η απροσδιοριστία», είναι η βάση της φιλοσοφίας του, όπου «και να μπεις στο ίδιο ποτάμι δυο φορές δεν γίνεται γιατί τα νερά δεν θα είναι ίδια (όπως εξάλλου κι εσύ)». 
Τον θεωρούν χαοτικό αλλά πιο νομοκράτης από αυτόν δεν γίνεται. 
Η αρμονία και η μετεμψύχωση προέρχονται από ιδεοληψία για το φόβο του θανάτου, υποστηρίζει. 
Ο θεός δεν ασχολείται με ανθρώπους καθώς είναι «αΙο-ον (αιών, κρόνος - χρόνος) που ρίχνει ζάρια σαν μικρό παιδί και βασιλεύει με αυτά (χωρίς να ξέρει να τα ρίχνει)».
 «Δικαιοσύνη στη φύση δεν υφίσταται» υποστηρίζει, «καλό και κακό είναι το ίδιο πράγμα» και «πατήρ πάντων και βασιλιάς, ο πόλεμος». 
Τη φύση τη θεωρεί αντικειμενική, την κρίση υποκειμενική, και πιστεύει ότι ο άνθρωπος ακολουθεί μια κατά περίπτωση «συμφέρουσα» ιδεοληψία. 
Ο Ηράκλειτος είναι αιρετικός, χρειάζεται να είσαι δήλιος (φωτεινός και the best) κολυμβητής για να κολυμπήσεις στη χαώδη θάλασσα του νου του, κάνοντας βουτιά στα τρίσβαθα της σκέψης του για να τον εννοήσεις. 
Πρέπει να γίνεις σύγχρονα Δαρβινικός και πάνω σε μιαν άλλη ανθρώπινη πλευρά αξιοκράτης, δομώντας αντιτιθέμενες στον Κρόνο - χρόνο που τρώει τα παιδιά του, πάγιες ανθρώπινες αξίες, για να αναστείλεις το χαμό, τότε μόνο προκύπτει φως. 
«Η ζωή είναι θάνατος και ο ύπνος ζωή», λέει, που σημαίνει ότι όταν ζεις δεν ζεις και ζεις μόνο όταν δεν δουλεύει το μυαλό και είσαι κοιμισμένος. 
Ο ίδιος νοιώθει νεκροζώντανος, κλεισμένος σαν λύκος στο κουτί της γάτας του Σρέντινγκερ.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για αυτό τον συντηρητικό ανάρχα που έχει βαλθεί να εξηγήσει τους νόμους της απροσδιοριστίας μιας φύσης που ενώ φαίνεται αρμονική, πίσω από αυτήν δεν είναι, μη διστάζοντας να τα βάζει με ανθρώπους και θεούς, όχι χαϊδεύοντας αλλά τσακίζοντας τα σύμβολά τους, με τα λόγια της φωτιάς και τα αιρετικά γραφτά του. 
Τους ανθρώπους τους θέλει σε άλλη βάση, με συγκεκριμένες ηθικές και πνευματικές αξίες, ικανές να αντιμετωπίσουν την απροσδιοριστία και να δομήσουν μια κοινωνία συμπαγή, καθαρά Ελληνική και απομυθοποιημένη, απεγκλωβισμένη από καταστάσεις χάους, προσωποπαγούς ωφελιμότητας και ιδεοκρατίας. 
Εάν ο Ηράκλειτος λέγεται χαοτικός στη βαθύτερη διδασκαλία του προκύπτει ο ισχυρότερος πολέμιος του χάους. 
Ο Ηράκλειτος μιλώντας για το χάος είναι πλήρως αντι-χαοτικός.

Βρίζει ως και τους γιατρούς που τους θεωρεί αφιλοσόφητους κι αλμπάνηδες, προσπαθώντας να θεραπεύσει μόνος του την «υδροπυκία», κοινώς «ασκίτης» που εκδηλώνεται με οίδημα στην κοιλιά, κοινώς «τουμπανιασμα. 
Τώρα γνωρίζουμε πως ήταν ηπατοπάθεια, η οποία στην περίπτωση του οφειλόταν προφανώς σε υποπρωτεϊναιμία από ασιτία καθώς ζούσε σαν λύκος στην ερημιά στην οποία αποσύρθηκε καταθλιμμένος και υποσιτιζόμενος, τρώγοντας μόνο λίγα χόρτα. 
Το πρόβλημα αυτό της υγείας του προσπαθούσε να το αντιμετωπίσει βάσει της φιλοσοφικής του θερμοδυναμικής θέσης, βάζοντας στην πρησμένη κοιλιά του ξηρή θερμότητα για να μη χαθεί η εσωτερική φωτιά του. 
Ο Ηράκλειτος ήξερε πως πέθαινε…

Όταν τον ανακάλυψαν νεκρό πλέον στο βουνό, είπαν πως σκεπασμένο με κοπριά που την είχε βάλει επάνω του για να ζεσταθεί τον βρήκαν και τον ξέσκισαν οι σκύλοι και είχε το τέλος που του άξιζε. 
Αλλά και κάποιοι άλλοι λέγανε πως σκεπασμένος με άμμο ξεψύχησε κοιτώντας τον ήλιο του Αιγαίου, ενός Αιγαίου που του το είχαν στερήσει οι συμπολίτες του. 
Δεν μπορούμε να μη σταθούμε σε ένα επίγραμμα που κάποιος τους αφιέρωσε και λέει: «Τι με τραβολογάτε άθλιοι, δεν νοιάστηκα για εσάς αλλά για κάποιον άλλον, ο άνθρωπος αυτός για μένα αξίζει μυριάδες τρεις ενώ οι αμέτρητοι εσείς δεν φτουράτε ούτε έναν».

Αυτός με λίγα λόγια ως περίγραμμα ήταν ο Ηράκλειτος που κάποιοι τον είπαν σκοτεινό, αταξικό και άθεο, εκπρόσωπο του χάους και της αναρχίας και αντιδημοκράτη, βάζοντάς του ως έμβλημα της φιλοσοφίας του το ταπεινό «τα πάντα ρει» που σαφώς τον υποβαθμίζει.
 Όμως, πιο ταξικός, συνεπής, νομοκράτης και αξιοκράτης αλλά και πλέρια δημοκράτης από τον Ηράκλειτο ίσως άλλος δεν προκύπτει. 
Το γιατί πλέρια δημοκράτης, διότι η πληρότητα της δημοκρατίας πρέπει να στοχεύει στην αναγωγή του ανθρώπου σε ευγενέστερη μονάδα, κύρια πνευματική και όχι υλική, πιστεύω. 
Το λάθος του όμως ήταν ότι υπήρξε καταιγιστικός κι εγωκεντρικός, θεωρώντας «παιδιαρίσματα» τις γνώμες των άλλων, αλλά παρόλα αυτά, πιο ντόμπρος και καθάριος και σωστός στο συγκεκριμένο πεδίο του «γίγνεσθαι», άλλος δεν υπάρχει. 
Σήκωσε τη βέργα του και ούρλιαξε σαν λύκος για τον άνθρωπο και αυτοί που δεν κατάλαβαν τον σκότωσαν, χωρίς να έχει πειράξει ούτε έναν.

Ο Ηράκλειτος ως πολιτικό πρόσωπο

Η πολιτική δράση του Ηράκλειτου αρχίζει κατά τα φαινόμενα μεταξύ 510 και ως το 500 περίπου. 
Εξελίσσεται κατά τα χρόνια της προεργασίας της Ιωνικής επανάστασης, εποχή που οι εγκάθετοι τύραννοι παραιτούνται και συμβαίνουν οι σαρωτικές αλλαγές του πολιτεύματος στις Ιωνικές πόλεις. 
Ο σκληρός και φιλοπερσικός βραχνάς των τυράννων της Εφέσου, του Αρισταγόρα και του Κώμα, τελειώνει, και δρα ένας επαναστατικός λαϊκός πυρήνας.

Η επανάσταση της Εφέσου μπορεί να παρομοιαστεί με μια υποβαθμισμένη Γαλλική, όπου στη Γαλλική επανάσταση πετάχτηκε επάνω το καπάκι μιας χύτρας που έβραζε, ενώ στην Ιωνική το έβγαλαν οι ίδιοι οι τύραννοι. 
Σε πόλεις της Ιωνίας στις οποίες οι τύραννοι ήταν πολύ σκληροί, θανατώθηκαν από τον ατμό της οργής που πετάχτηκε απασφαλίζοντας τη χύτρα. 
Σε άλλες πόλεις οι ήπιοι αντιμετωπίστηκαν ανάλογα, σαν η χύτρα της λαϊκής οργής να μην είχε κάτωθεν του καπακιού κοχλάσει. Στην Έφεσο η αντίδραση υπήρξε μέτρια προς ισχυρή. 
Ο Ηράκλειτος προσπαθεί να μη συμβούν φαινόμενα ακραία. 
Είναι πατριώτης αλλά και δημοκράτης με προδιαγραφές, κρατώντας μέχρι τότε στάση αναμονής. 
Δεν απαντάται να έχει μετάσχει ως τότε στα κοινά, αν και θα μπορούσε ως αριστοκράτης και απόγονος του μεγάλου οικιστή, του Κοδρίδη Άνδροκλου, που προκύπτει ότι ήταν. 
Ο πατριωτισμός του βγαίνει μέσα από τα γραφτά του και η πολιτική του συμπεριφορά στα κρίσιμα χρόνια της αλλαγής του πολιτεύματος.

Όταν η αλλαγή του πολιτεύματος γίνεται απότομα, ας πούμε από την τυραννία στη δημοκρατία, στα χαοτικά χρόνια της γέννησης της αιμάτινης μικρής που ονομάζεται Δημοκρατία, το ρόλο της μαμής τον παίζει ένα διευθυντήριο, όπως συνέβη στη Γαλλική επανάσταση. 
Σε αυτό δεν γνωρίζουμε αν μετείχε ο Ηράκλειτος, μετείχε όμως όπως φαίνεται ένας φίλος του, ο Ερμόδωρος, τον οποίο ο Ηράκλειτος τον θεωρούσε αξιότερο όλων να ηγηθεί μια θέσης ανάλογης του επώνυμου άρχοντα της Αθήνας. 
Τηρουμένων των αναλογιών με τη Γαλλική επανάσταση, σε υποδεέστερη κλίμακα βεβαίως, ο Ερμόδωρος πρέπει να ήταν ένας ήπιος Δαντόν ή Μαρά ή και Ροβεσπιέρος ακόμη, ηγούμενος της μερίδας των συντηρητικών. 
Μασσαλιώτιδα ως θούριος δεν υπήρξε, γιατί όπως είπαμε η αλλαγή του πολιτεύματος δεν ήταν δυναμική (άσχετα αν υπέβοσκε) αλλά προσδιοριστική σε βάση λαϊκή. 
Υπήρχε όμως ένας Ευγένιος Ποτιέ, μέσω της μορφής ενός φτωχού ποιητή που ξεσήκωνε το λαό με τους στίχους του κατά της αδικίας (λέγοντας περίπου -εμπρός της γης οι κολασμένοι, η πείνα και το δίκαιο από το στομάχι βγαίνει), ο οποίος λεγόταν Ιππώναξ. Είναι εκπληκτικό πως η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται σε άλλη κλίμακα με αλλαγμένα ρούχα. 

Ο Ηράκλειτος πίστευε πως ήταν ευκαιρία για να δημιουργηθεί μια κοινωνία αξιών μέσα στη δημοκρατία και όχι μια κοινωνία δημοκρατίας μέσα από την οποία θα προερχόντουσαν οι αξίες. Ήταν σίγουρα ερειστικός με θέσεις συχνά ακραίες και αντίθετες στη λαϊκή βάση, σα να πούμε θέσεις ελιτίστικες ενός μπουρζουά επαναστάτη, ωρυόμενος ότι τις πράξεις του ανθρώπου πρέπει να τις καθοδηγούν τα ανώτερα όργανα που είναι το κεφάλι και όχι τα κατώτερα που είναι το στομάχι. 
Ο λαός, το διευθυντήριο, η «λαϊκή σέκτα» ίσως κατά τον Ηράκλειτο, απαντούσε πως με άδειο το στομάχι σκέψη δεν γίνεται, ο Ηράκλειτος ανταπαντούσε πως το στομάχι κάνει την εξέγερση αλλά τον πρώτο ρόλο πρέπει να τον έχει το κεφάλι. Μεταξύ του Ηράκλειτου και του λαϊκού πυρήνα δημιουργήθηκε μια άπωση που οδήγησε στον χαρακτηρισμό του μέχρι σήμερα ως «αντιδημοκράτη».

Ο Ηράκλειτος δεν ήταν ένας γλυκά ομιλών Σωκράτης αλλά ένας ωρυόμενος αποκαλυπτικός Σωκράτης που δεν τσίμπαγε σαν αλογόμυγα τα καπούλια μιας κοιμισμένης αλόγου πολιτείας αλλά μαστίγωνε με λόγια σκληρά ένα άλογο πεινασμένο και ασθενικό που ξεχύθηκε μόλις ένοιωσε ελεύθερο προς το φαΐ. 
Το ότι το άλογο ήταν ασθενικό, αυτό ίσως έσωσε τον Ηράκλειτο, διότι αν ήταν δυνατό, θα τον σκότωνε, όπως σκότωσε μετά από χρόνια το Σωκράτη. 
Ο Ηράκλειτος το μαστίγωνε με τα λόγια του για να κατευθυνθεί όχι προς το υλιστκό αλλά προς το πνευματικό κομμάτι από το οποίο πίστευε πως ήταν κατά βάση στερημένο. 

Ότι ήταν πατριώτης κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει καθώς επιτίθεται στον Πυθαγόρα βρίζοντάς τον ότι κομίζει στον Ελληνισμό ξενόφερτες ιδέες, κυρίως Βαβυλώνιες και Αιγυπτιακές μέσω της αριθμοσοφίας και της μετεμψύχωσης, εκτρέποντας τη σκέψη προς τους αριθμούς και τη ζωή στην επαναφορά της, ενώ η σκέψη είναι αναντικατάστατη και η ζωή μοναδική. 
Ποια ζωή όμως; 
Όλοι μας είμαστε νεκροζώντανοι, εσώψυχα πιστεύει. 
Η πατριωτική του θέση φαίνεται επιπλέον από τη φημολογούμενη άρνησή του να συναντήσει το Δαρείο ο οποίος τον είχε προσκαλέσει στα Σούσα, διότι η φιλοσοφία του αείζωου πυρός του Ηράκλειτου συνέπιπτε με τη Ζωροαστρική πίστη του Πέρση ηγεμόνα. 
Αν ήταν άλλος στη θέση του Ηράκλειτου, σαφώς θα είχε πάει.

Ότι ήταν δημοκράτης, προκύπτει διότι μέχρι της έναρξης της δημοκρατίας δεν απαντάται να μετέχει στον ηγεμονικό πυρήνα. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά κατά τα φαινόμενα στην έναρξη της δημοκρατίας και κανείς στην εποχή του δεν τον κατηγόρησε για αντιδημοκράτη αλλά μάλλον με τα σημερινά δεδομένα θα του ταίριαζε ο τίτλος του αξιοκράτη δημοκράτη αντεπαναστάτη. Άλλο αντιδημοκράτης και άλλο αντεπαναστάτης και δη αξιοκρατικά δημοκρατικός. 
Ο αντιδημοκράτης δεν θέλει δημοκρατία, ο αντεπαναστάτης καταπολεμά την επανάσταση, ο δε αξιοκράτης αντεπαναστάτης δημοκράτης δεν θέλει μια τέτοια δημοκρατική επανάσταση με τους επαναστάτες να καταλαμβάνουν θώκους εξουσίας, και κάνει επανάσταση μέσα στην επανάσταση, όπως ο Μπακούνιν. 
Να μη μετέχουν οι επαναστάτες στην εξουσία της δημοκρατίας, πρέπει να υπήρξε μια αρχή του. 
Προωθείστε την αξιοκρατία, αποδεχτείτε τον καλύτερο ως τον πρώτο όπως συμβαίνει στη φύση και όχι να ψηφίζετε αυτούς που σας χαϊδεύουν τα αυτιά και είναι το κατακάθι, φαίνεται πως υποστήριζε. 
Άκομψα βέβαια και έξω από τα δόντια, μη σηκώνοντας μύγα στο σπαθί του, προσπαθώντας να αποτρέψει μια τραγωδία, όχι ως ον της πολιτικής αλλά σαν πολιτικό ον της πόλης, έντιμο. 
Ο Ηράκλειτος εμφανίζεται ως ένας Νίτσε και Μπακούνιν μαζί. Τελικά, είχε δίκιο. 
Μια τραγωδία πραγματώθηκε όταν οι Ίωνες επιτέθηκαν σαν ορδή πλιατσικολόγων στις Σάρδεις όπου μη μπορώντας να την καταλάβουνε την έκαψαν μαζί με το ναό της και σύντομα ηττήθηκαν οικτρά σε στεριά και θάλασσα. 
Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί πλήρως η Μίλητος.
 Η Έφεσος δεν πειράχτηκε, διότι ο Δαρείος ήταν κάπου δίκαιος και τιμώρησε σκληρά τον πρωτεργάτη, τη Μίλητο, Αντιθέτως, η Έφεσος φαίνεται πως ωφελήθηκε γιατί έμεινε το μεγαλύτερο λιμάνι στα μικρασιατικά παράλια.

Ο απρόβλεπτος χαοτικός παράγων

«Η έρις των ανόμοιων δημιουργεί, η ειρήνη των ομοίων θανατώνει, όπου βασιλιάς πάντων είναι ο πόλεμος και ρυθμιστής των πάντων» πρέσβευε ο Ηράκλειτος, ο οποίος λέει κουβέντες που σφίγγουν το στομάχι αλλά στις πράξεις του παρουσιάζεται με αντίποδα πλάνο. 
Προκύπτει ερειστικός μεν αλλά όχι άνθρωπος της έριδας την οποία προσπαθεί να αποτρέψει, καθόσον μέσα από το χάος προκύπτει ο άρρητος αριθμός, ο απρόβλεπτος παράγων ο οποίος εκτρέπει τελικά το σύστημα. 
Αυτός ήταν όταν μερικές αθηναϊκές κι ευβοϊκές τριήρεις που μετείχαν στην Ιωνική επανάσταση, μετέφεραν το χαοτικό γίγνεσθαι προς την Ελλάδα, κάνοντας εν τέλει το σκάκι του Δαρείου, τάβλι. 
Απετέλεσαν τη σπίθα που άναψε τη φωτιά των Ελληνο-Περσικών πολέμων και έδρασαν σαν καταλύτης της δημιουργίας της ακμής των Αθηνών. 
Όμως, την Ιωνική, αναξιοκρατική στους ηγέτες της επανάσταση, την πλήρωσε η Ιωνία.

Μέχρι τότε και ως να φτάσουμε στην ακμή των Αθηνών, η τραγωδία βασικά εξελίσσεται στην Ιωνία. 
Την τραγωδία προσπαθούσε να προλάβει ο ευαίσθητος Εφέσιος, διότι αυτή τη ζει ένας λαός αλλά την εκ της τραγωδίας ανάδυση του καλύτερου τη γεύεται ένας άλλος, και συχνά λόγω εκτροπής της κυκλικής επαναφοράς του συστήματος, όχι ο ίδιος τόπος. 
Η ακμή των Αθηνών προέκυψε μέσα από την Ιωνική καμπή, όπου το ανθρώπινο ποιοτικό δυναμικό των Ιώνων βρήκε διέξοδο βλέποντας σπίθες αξιών προς την ελεύθερη δημοκρατική Αθήνα.

Αφήνουμε δυο λουλούδια στον τάφο της μνήμης του προγόνου μας Ηράκλειτου, εμείς τα θεωρούμενα παιδιά του, αποδεχόμενοι τη μέγιστη αλήθεια του, ότι: μέτρο του ανθρώπου πρέπει να είναι η φύση η οποία έχει χαοτική δυναμική, μη γραμμική εξέλιξη και παρεκτραμένη κυκλική πορεία, προερχόμενη εξ ενός απρόβλεπτου παράγοντα ενός του συστήματος που προκύπτει ανώτερο του ανθρώπου. 
Στο οποίο ο άνθρωπος οφείλει να το προσεγγίζει, επιστημονικά, φιλοσοφικά και πολιτικά, μέσω του λόγου που είναι και αιτία, όπου για τον προσδιορισμό αυτό δεν πρέπει να μετρά τα πράγματα με το υποκειμενικό ανθρώπινο αλλά με το αντικειμενικό φυσικό και το μοναδικό για το κάθε πράγμα, μέτρο.

Μια μικρή επαφή

- Δύστυχοι άνθρωποι, σα να ακούω να βροντοφωνάζει από πάνω ο ουράνιος Ηράκλειτος, από τότε που σας παράτησα σε τίποτα δεν προχωρήσατε, τίποτα δεν καταλάβατε, είναι λάθος, δύσμοιροι, τα μέτρα σας και οι τιθέμενες ανθρώπινες αναλογίες. 

- Μα, ο Πρωταγόρας είπε «χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος».

- Ούτε αυτό δεν καταλάβατε ηλίθιοι, είπε. 
Χρήματα εμείς οι πρώτοι Έλληνες είχαμε τη γνώση. 
Χρη μαθών τι σημαίνει άθλιε; 
Αυτά τα πράγματα που πρέπει να ξέρεις δεν σημαίνει;
Εσείς χρήματα τι λέτε;

- Δεν απάντησα. 

ΠΗΓΗ

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΣΕΒ: Ζοφερές προβλέψεις και άνοιγμα στην Αριστερά-ΚΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ !



Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις  του προέδρου του ΣΕΒ Δημήτρη Δασκαλόπουλου, όπως αυτές παρουσιάζονται σε μήνυμά του στα Μέλη του Συνδέσμου. 
Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος εκτιμά πως «θα έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο» που ενδεχομένως να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.

Η συγχαρητήρια επιστολή του στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα μοιάζει να εντάσσεται στο πλαίσιο του «διαλόγου με όλες τις πολιτικές δυνάμεις», που ο ίδιος προωθεί. 
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ φέρεται να εκτιμά πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανό να κυβερνήσει το επόμενο διάστημα και θεωρεί ότι το άνοιγμα στην Αριστερά αποτελεί «επιλογή ρεαλισμού».

 «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο μπροστά μας. 
Τα οικονομικά προβλήματα θα πυροδοτήσουν και πολιτικές εντάσεις και κοινωνικές δυσαρέσκειες. 
Ευχόμαστε, γι’ αυτό, η νέα κυβέρνηση να επιτύχει στο έργο της –όπως θα το ευχόμασταν για κάθε κυβέρνηση σε μια τόσο κρίσιμη φάση. 
Όταν μια κυβέρνηση πετυχαίνει, η επιτυχία της αποβαίνει προς συμφέρον όλου του τόπου. 
Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθεί η άποψη των πιο απαισιόδοξων ότι έχουμε εισέλθει σε περίοδο παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας, γιατί τότε η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στη δίνη απρόβλεπτων καταστάσεων», αναφέρει μεταξύ άλλων στο κείμενό του.

Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος επικρίνει την κυβέρνηση για το λουκέτο στην ΕΡΤ που προκάλεσε «εκ του μη όντος πολιτική πόλωση και κοινωνική αναταραχή». 
«Τα πρόσφατα γεγονότα με το αιφνίδιο σφράγισμα της δημόσιας τηλεόρασης απείλησαν την πολιτική σταθερότητα και τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος. 
Προκάλεσαν εκ του μη όντος πολιτική πόλωση και κοινωνική αναταραχή», γράφει χαρακτηριστικά και συνεχίζει:
«Ο ΣΕΒ επέλεξε να τηρήσει στάση εύγλωττης σιωπής, αποφεύγοντας να ρίξει λάδι στη φωτιά. 
Δεν ήταν σιωπή υπεκφυγής, αλλά σιωπή ευθύνης. Περιοριστήκαμε να τονίσουμε ότι η προσφυγή στις κάλπες θα ισοδυναμούσε με μαύρο στην οικονομία –κάτι που δεν είναι προς συμφέρον κανενός πολίτη, αλλά και κανενός υπόλογου φορέα. 
Οι ολισθηροί χειρισμοί με το θέμα της ΕΡΤ δεν έπρεπε να οδηγήσουν αυτήν τη στιγμή στη συνολική διολίσθηση του τόπου σε προεκλογική αστάθεια».

Παράλληλα ο πρόεδρος του ΣΕΒ αποδομεί το «Success Story» κάνοντας λόγο για μια «βλαπτική καλλιέργεια αισιοδοξίας». «Επιλέγω τον ρεαλισμό αντί της …αυθυποβολής», σχολιάζει. «Γνωρίζουμε όλοι πόσο μακρά θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η διαδικασία εξόδου από την κρίση. 
Σας θυμίζω ότι είχα προειδοποιήσει από το βήμα της Γενικής μας Συνέλευσης του περασμένου Μαΐου, πόσο βλαπτική μπορεί να είναι η καλλιέργεια μίας αισιοδοξίας που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. 
Είχα δηλώσει τότε συγκρατημένα απαισιόδοξος, επιλέγοντας τον ρεαλισμό αντί της …αυθυποβολής. 
Άλλωστε,τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας είναι σε όλους μας γνωστά», σημειώνει.

Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα του Δ. Δασκαλόπουλου προς τα μέλη του ΣΕΒ με τίτλο «Διάλογος με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, επαφή με όλα τα κοινωνικά στρώματα». 
«Θέλω να πιστεύω ότι διαθέτουμε την ανεξάρτητη συνείδηση και την υπευθυνότητα μιας πραγματικής διευθυντικής τάξης. Ταξικούς αντιπάλους, όμως, δεν πρέπει να έχουμε. 
Κι αυτό προϋποθέτει ότι οφείλουμε, έμπρακτα, να είμαστε ανοιχτοί και δοτικοί στο σύνολο της κοινωνίας. 
Είναι επιλογή ηθικής ευθύνης. 
Αλλά είναι και επιλογή ρεαλισμού», αναφέρει στην εισαγωγή.

«Η οικονομία, όπως κι η ίδια η χώρα, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.  
Ο τόπος εξακολουθεί να βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί, παρόλα όσα έχουν γίνει, παρόλα όσα έχουμε υποστεί.
 Όλοι ανυπομονούμε να δούμε το φως στο τέλος του περιβόητου τούνελ.  
Αλλά, οι εξελίξεις εύκολα, όπως είδαμε τούτες τις μέρες, μπορεί να πάρουν απρόβλεπτη τροπή.

Μέσα σ’ ένα σκηνικό που παραμένει θολό, προέχει να ξεκαθαρίσουμε κάτι μέσα μας και μεταξύ μας:  είμαστε, και πρέπει να είμαστε, συνειδητοποιημένοι παραγωγικοί πολίτες και όχι οπαδοί της όποιας παράταξης, ούτε ταυτισμένοι με την όποια κυβέρνηση –χθεσινή, σημερινή ή αυριανή. 
Στηρίζουμε χωρίς προσχήματα όποιες κυβερνητικές δράσεις ή επιλογές συμπίπτουν με τις δικές μας απόψεις, αλλά κρίνουμε χωρίς αναστολές την όποια εξουσία όταν αντιστρατεύεται αυτά που εμείς πιστεύουμε. 
Δεν είμαστε προσδεδεμένοι στο άρμα καμίας παράταξης. 
Και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια απέναντι σε ο,τιδήποτε κλονίζει την οικονομία και αποδυναμώνει τις προοπτικές του τόπου μας να ορθοποδήσει. 
Ο ΣΕΒ δεν κάνει πολιτική. 
Αλλά, οι παρεμβάσεις του δεν μπορεί να μην έχουν και πολιτική διάσταση.

Τα πρόσφατα γεγονότα με το αιφνίδιο σφράγισμα της δημόσιας τηλεόρασης απείλησαν την πολιτική σταθερότητα και τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος. 
Προκάλεσαν εκ του μη όντος πολιτική πόλωση και κοινωνική αναταραχή. 
Ο ΣΕΒ επέλεξε να τηρήσει στάση εύγλωττης σιωπής, αποφεύγοντας να ρίξει λάδι στη φωτιά. 
Δεν ήταν σιωπή υπεκφυγής, αλλά σιωπή ευθύνης. Περιοριστήκαμε να τονίσουμε ότι η προσφυγή στις κάλπες θα ισοδυναμούσε με μαύρο στην οικονομία –κάτι που δεν είναι προς συμφέρον κανενός πολίτη, αλλά και κανενός υπόλογου φορέα. 
Οι ολισθηροί χειρισμοί με το θέμα της ΕΡΤ δεν έπρεπε να οδηγήσουν αυτήν τη στιγμή στη συνολική διολίσθηση του τόπου σε προεκλογική αστάθεια.

Οι εκλογές αποφεύχθηκαν, προς το παρόν, παρά τις σεισμικές μετατοπίσεις που προκλήθηκαν στο πολιτικό σκηνικό. 
Η πρόκληση όμως δεν αλλάζει:  η σημερινή, δικομματική πλέον κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, καλείται να επιταχύνει τον ρυθμό υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, με σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες, και να παγιώσει κλίμα πολιτικής σταθερότητας ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο μπροστά μας. 
Τα οικονομικά προβλήματα θα πυροδοτήσουν και πολιτικές εντάσεις και κοινωνικές δυσαρέσκειες. 
Ευχόμαστε, γι’ αυτό, η νέα κυβέρνηση να επιτύχει στο έργο της –όπως θα το ευχόμασταν για κάθε κυβέρνηση σε μια τόσο κρίσιμη φάση.
 Όταν μια κυβέρνηση πετυχαίνει, η επιτυχία της αποβαίνει προς συμφέρον όλου του τόπου. 
Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθεί η άποψη των πιο απαισιόδοξων ότι έχουμε εισέλθει σε περίοδο παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας, γιατί τότε η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στη δίνη απρόβλεπτων καταστάσεων.

Το βέβαιο είναι ότι η μακρόχρονη λιτότητα και η ύφεση έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, στην κοινωνία, επομένως και στην πολιτική σταθερότητα. 
Οι επιπτώσεις αυτές δεν πρέπει να παραγνωρίζονται –πόσο μάλλον να υποτιμούνται. 
Ο δοκιμαζόμενος επιχειρηματικός κόσμος ζει καθημερινά στο πετσί του μία πραγματικότητα που υπαγορεύει επείγουσα αναπτυξιακή ανάκαμψη.

Οι θέσεις του ΣΕΒ απέναντι στα προβλήματα που μαστίζουν τον τόπο είναι γνωστές. 
Είναι θέσεις βασισμένες σε ένα σταθερό, επί 40 τουλάχιστον χρόνια, ιδεολογικό πιστεύω: 
Εκπροσωπούμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και θέλουμε μία οικονομία επιχειρηματικής δημιουργίας. 
Προωθούμε τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού και των ανοιχτών αγορών. Στηρίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας. 
Θέλουμε ένα κράτος ευθύνης, μία κοινωνία δικαιοσύνης.

Επιπλέον, σήμερα πια, δεν εκπροσωπούμε "τα τζάκια", αλλά τις σύγχρονες οργανωμένες επιχειρήσεις της βιομηχανίας και των υπηρεσιών.*  
Και η σύγχρονη επιχείρηση είναι η μορφή κοινωνικής οργάνωσης που συνδυάζει πιο αποδοτικά, όλα τα απαραίτητα συστατικά της προόδου:  όραμα, ανθρώπινο δυναμικό, γνώση, καινοτομία, τόλμη, αποτελεσματικότητα. 
Η σύγχρονη επιχείρηση, μέσα από οργανωμένη δράση των ανθρώπων της, παράγει ένα απτό αποτέλεσμα, που αποτελεί πολλαπλό κοινωνικό μέρισμα.

Γι’ αυτό αποτελούμε αναπόσπαστο και μάλιστα ζωτικό τμήμα της κοινωνίας. 
Εκφράζουμε ένα οργανικό και δυναμικό μέρος των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, τα ζωντανά και υγιή στοιχεία του κοινωνικού μας ιστού. 
Είμαστε η αιχμή του δόρατος για την ανάπτυξη και τη δημιουργία πλούτου για την κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό πρέπει και η όλη στάση μας να είναι ξεκάθαρη. Τόνισα παραπάνω ότι δεν είμαστε περιχαρακωμένοι, ιδεολογικά, σε καμιά παράταξη και πολιτικά σε κανένα… γκουβέρνο –για να θυμηθώ τη γνωστή έκφραση του αείμνηστου Μποδοσάκη, που –δικαίως– μας κατατρύχει, αφού παραπέμπει σε ιδιοτέλεια, υποτέλεια και συναλλαγή. 
Θεωρώ πράγματι ότι το «δόγμα Μποδοσάκη» είναι παρωχημένο στη σύγχρονη πραγματικότητα. 
Μπορεί να αποτέλεσε επιχειρηματική σοφία σε μια εποχή που λίγοι πολιτικοί με λίγους επιχειρηματίες καθόριζαν σε κλειστά δωμάτια την πορεία της ανάπτυξης –και τα συμφέροντά τους. 
Είναι απαράδεκτο όμως να παραμένει ως κατάλοιπο νοοτροπίας σήμερα, στην εποχή της ανοιχτής δημοκρατίας, της μιντιακής ελευθερίας, της κοινωνικής ισοτιμίας και της άπλετης πληροφόρησης.

Θα ήταν ιστορικό, μοιραίο λάθος αν στις σημερινές συνθήκες εμφανιζόμασταν σαν μία τάξη μονολιθική και αποστειρωμένη, επιβεβαιώνοντας τα γνωστά στερεότυπα που μας θέλουν σε απόσταση από την υπόλοιπη κοινωνία.

Ο σύγχρονος επιχειρηματίας δεν αντιμετωπίζει αφ’ υψηλού την κοινωνία, είναι συμμέτοχος των αναγκών και των προβλημάτων της. 
Χρειαζόμαστε τη συνεχή και ειλικρινή επαφή με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, με όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως του τι ψηφίζουν –όπως ακριβώς την εφαρμόζουμε στις δουλειές μας με τους πελάτες, τους εργαζόμενους, τους προμηθευτές μας, από τους οποίους εξαρτάται η επιτυχία μας. 
Είναι προϋπόθεση για να έχουμε αυξημένο κύρος, για να έχει ο λόγος μας μεγαλύτερη απήχηση.

Θέλω να πιστεύω ότι διαθέτουμε την ανεξάρτητη συνείδηση και την υπευθυνότητα μιας πραγματικής διευθυντικής τάξης. Ταξικούς αντιπάλους, όμως, δεν πρέπει να έχουμε. 
Κι αυτό προϋποθέτει ότι οφείλουμε, έμπρακτα, να είμαστε ανοιχτοί και δοτικοί προς το σύνολο της κοινωνίας. 
Είναι επιλογή ηθικής ευθύνης. 
Αλλά, είναι και επιλογή ρεαλισμού.

Γνωρίζουμε όλοι πόσο μακρά θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η διαδικασία εξόδου από την κρίση. 
Σας θυμίζω ότι είχα προειδοποιήσει από το βήμα της Γενικής μας Συνέλευσης του περασμένου Μαΐου, πόσο βλαπτική μπορεί να είναι η καλλιέργεια μίας αισιοδοξίας που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. 
Είχα δηλώσει τότε συγκρατημένα απαισιόδοξος, επιλέγοντας τον ρεαλισμό αντί της …αυθυποβολής. 
Άλλωστε,τα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας είναι σε όλους μας γνωστά.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στο αρχικό μου ερώτημα. 
Με ποια αντίληψη θέλουμε να λειτουργούμε;  
Θέλουμε να είμαστε παθητικοί οπαδοί, σε μια εποχή σαν αυτή; 
Ή, παράγοντες μιας ηγέτιδας τάξης, ικανής να προπορεύεται των εξελίξεων, αντί να τις υφίσταται;  
Αν απαντήσουμε καθαρά, μέσα μας και μεταξύ μας, στο θεμελιώδες τούτο ερώτημα, οι επιλογές και κινήσεις μας θα είναι πιο αδρές, η ενότητά μας ευκρινέστερη, τα μηνύματα που θα εκπέμπουμε στην κοινωνία πειστικότερα.
Από εμάς εξαρτάται να πάψει οριστικά πλέον ο ΣΕΒ να δίνει την απωθητική εντύπωση μιας παρέας ιδιοτελών αφεντικών ή μιας συντεχνίας στεγανών συμφερόντων και στενών επιδιώξεων. Πρέπει, αντίθετα, να είναι και να παραμείνει ένας δυναμικός παράγοντας ανοιχτός στην κοινωνία, με διακριτό ρόλο και αποφασιστική παρέμβαση.

Συμφέρον του ΣΕΒ είναι να διαθέτει ανεξάρτητη φωνή και αυτόνομη στάση σε μια Ελλάδα που αναζητεί αγωνιωδώς δρόμο εξόδου από την κρίση. 
Να επιδιώκει τον δημιουργικό διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, και να καλλιεργεί την επαφή με όλα τα κοινωνικά στρώματα. 
Η κοινωνία μας σήμερα έχει κάθε λόγο να περιμένει περισσότερα από εμάς. 
Σ’ εμάς εναπόκειται να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι και δικό μας συμφέρον να ανταποκριθούμε ειλικρινά και αποφασιστικά στις κοινωνικές προσδοκίες».

ΠΗΓΗ

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

«Η κρίση απειλεί τους αρχαίους ελληνικούς θησαυρούς» BBC



Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει ήδη εκτεταμένες συνέπειες για πολλούς ανθρώπους, αλλά τώρα οδηγεί και στην αύξηση της αρχαιοκαπηλίας με συνέπεια να γίνονται στόχος οι αρχαιολογικοί θησαυροί της χώρας, αναφέρει το BBC σε ρεπορτάζ της Θεόπης Σκαρλάτου.   
Το κανάλι ρωτά τον ντετέκτιβ Γιώργο Τσούκαλη ο οποίος επιβεβαιώνει και λέει ότι έχουν εντοπιστεί ελληνικές αρχαιότητες ακόμη και στο Columbia - στα χέρια εμπόρων ναρκωτικών.

Σύμφωνα με την αστυνομία, υπάρχει μία αύξηση 30% στις παράνομες συναλλαγές αρχαίων θησαυρών, από το 2009, οπότε και άρχισε να κυριαρχεί η κρίση στη χώρα. 
Ο κ. Τσούκαλης πιστεύει ότι οι πιο συχνοί αγοραστές ελληνικών αρχαιοτήτων είναι Ρώσοι, Κινέζοι και πλούσιοι από τη Λατινική Αμερική.   
"Κατά τα τελευταία χρόνια με την κρίση, οι άνθρωποι που έχουν φτάσει στα όριά τους, μπαίνουν πιο εύκολα στον πειρασμό», λέει, και ενώ οι άνθρωποι μπαίνουν στον πειρασμό, η προστασία αρχαιλολογικών περιοχών γίνεται όλο και πιο ανεπαρκής, αφού δεν προστατεύονται επαρκώς ούτε περιοχές στις οποίες βρίσκονται ανασκαφές σε εξέλιξη.
   
"Ορισμένα νησιά έχουν μόνο ένα φύλακα για την προστασία και τη διατήρηση όλων των αρχαίων χώρων», λέει στο BBC η Δέσποινα Κουτσούμπα, του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Επισημαίνει επίσης το βρετανικό δίκτυο ότι από το 2012, ο έλεγχος των εσόδων από μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους πέρασε στο υπουργείο Οικονομικών.
 Έτσι δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι για να λειτουργήσουν και να φυλαχθούν σωστά τα μουσεία.

«Όχι μόνο δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγοράσουμε χαρτί τουαλέτας και βενζίνη για τους οδηγούς μας, αλλά δεν είμαστε καν σε θέση να πληρώσουμε το ρεύμα μας, το νερό και τους λογαριασμούς του τηλεφώνου, από το περασμένο έτος», λέει η κ. Κουτσούμπα. 
Καταλαβαίνεται τι σημαίνει για τα συστήματα φύλαξης και τους συναγερμούς να απειλείται ένα μουσείο με διακοπή της παροχής ρεύματος, συμπληρώνει η αρχαιολόγος.
     
Η κ. Μαρία Βλαζάκη, Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς λέει: «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που απασχολούνται με τη φύλαξη των σημαντικότερων χώρων στην Ελλάδα, αλλά φυσικά υπάρχουν λιγότεροι από ό, τι πριν.  "Δεδομένου ότι υπάρχουν λιγότεροι εργαζόμενοι σε όλους τους άλλους τομείς, έχουμε το ίδιο πρόβλημα κι εμείς. 
Όμως, έχουμε κάνει όλη τη δουλειά που χρειαζόταν για να προστατεύσουμε τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς χώρους και να κρατήσουμε ασφαλή. 
Ξέρω ότι είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά προσπαθούμε σκληρά ". 

ΠΗΓΗ

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Προστατευτείτε από την ηλεκτρονική παρακολούθηση!



Σάλο προκάλεσε πρόσφατα το σκάνδαλο PRISM για την παρακολούθηση πολιτών μέσω του διαδικτύου και συγκεκριμένων ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης.

Το γεγονός πως οποιοσδήποτε κυβερνητικός οργανισμός μπορεί να έχει πρόσβαση στα προσωπικά μας δεδομένα έχει ταρακουνήσει τους χρήστες του Internet. 
Υπάρχουν τρεις απλοί τρόποι έτσι ώστε να μειώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε αυτή την απειλή.

Ας κρυπτογραφήσουμε τα πάντα!
Η έννοια της κρυπτογράφησης υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα ο γραπτός λόγος θεωρείται από πολλούς ως ένα είδος κωδικοποίησης που είναι κατανοητή από ένα ευρύ κοινό. 
Από την άλλη πλευρά η κρυπτογραφία στα ηλεκτρονικά αρχεία, έχει να κάνει με την προστασία των δεδομένων που υπάρχουν σε ένα σκληρό δίσκο, σε ένα δίκτυο Cloud ή σε οποιοδήποτε άλλο μέσο ηλεκτρονικής αποθήκευσης.

Το να κωδικοποιήσουμε τα αρχεία μας αποτελεί ίσως τον πιο απλό τρόπο ώστε να προστατεύσουμε τα προσωπικά μας δεδομένα. 
Τόσο στα Windows όσο και στο Mac OS, υπάρχουν ενσωματωμένα συστήματα, γνωστά ως Bitlocker και FileVault αντίστοιχα.

Ας σερφάρουμε με ασφάλεια.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ενεργοποίηση του τοίχους προστασίας στον υπολογιστή μας αλλά και η εγκατάσταση ενός antivirus. 
Εκτός από αυτές τις κινήσεις όμως θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ποιες πληροφορίες μοιραζόμαστε με τις διάφορες ιστοσελίδες. 
Για παράδειγμα, λίγοι γνωρίζουν πως η Google αποθηκεύει τα αρχεία των αναζητήσεων μας. 
Βέβαια, όποιος δε μπορεί να αποχωριστεί την καλύτερη μηχανή αναζήτησης στον κόσμο, μπορεί απλά να ρίξει μία ματιά στο Tor (The Onion Router).
Το Tor Project κρυπτογραφεί πολλές φορές το αρχικό μήνυμα μας (δηλαδή τη λέξη ή πρόταση αναζήτησης) πριν αποστείλει τις πληροφορίες μας μέσα από μία τυχαία σειρά αναμεταδοτών, μέχρι να φτάσουν στο διακομιστή προορισμού. 
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα αποτελέσματα αναζήτησης που φτάνουν στον δικό μας υπολογιστή.

Απλή λογική.
Να μην μένουμε συνδεδεμένοι στους λογαριασμούς όταν απλά σερφάρουμε στο Internet. 
Επίσης καλό είναι να ενεργοποιήσουμε τις ρυθμίσεις απορρήτου που διαθέτει το πρόγραμμα πλοήγησης που χρησιμοποιούμε. Επίσης, μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις πληροφορίες που μοιραζόμαστε στο Διαδίκτυο και ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα. Είναι λογικό για τον καθένα να θέλει να μοιραστεί με τους φίλους του στο Facebook κάποιες ωραίες στιγμές, όμως δεν είναι λίγα τα περιστατικά όπου χρήστες έπεσαν θύματα ληστείας, απλά και μόνο επειδή δημοσίευσαν κάτι στο wall τους.

Να χρησιμοποιούμε τις ρυθμίσεις ασφαλείας που μας παρέχει το Facebook, για να προστατεύσουμε τον λογαριασμό μας.
Στο μενού ρυθμίσεων, ενεργοποιούμε όλες τις δυνατές επιλογές, από την ασφαλή πλοήγηση μέχρι και τις ειδοποιήσεις για τη σύνδεση στο λογαριασμό μας.

Τέλος, πολύ σημαντικό είναι να διαγράφετε συχνά το ιστορικό του πλοηγού σας αλλά και να έχετε το νου σας σε διάφορα emails που δε γνωρίζετε τον αποστολέα. Σε γενικές γραμμές φερθείτε έξυπνα πριν μοιραστείτε οποιαδήποτε σημαντική πληροφορία και σερφάρετε ξέγνοιαστα.

ΠΗΓΗ

Έρχονται οι υπολογιστές που αντιλαμβάνονται το ανθρώπινο συναίσθημα!


Αυτά που μέχρι πριν από λίγα χρόνια φάνταζαν ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας γίνονται πραγματικότητα, καθώς οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορούν πλέον να αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα. 
Σήμερα, ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να «αντιληφθεί» το άγχος από την εφίδρωση του δέρματος, τη διάθεση από τον τρόπο που δακτυλογραφεί κανείς, τη φυσική κατάσταση του ανθρώπου από τον τρόπο που κινείται μέσα σε έναν χώρο, ενώ υπάρχει ακόμη και φωτογραφική μηχανή που «αρνείται» να φωτογραφίσει, αν ο φωτογραφιζόμενος δεν χαμογελάσει!

Η συναισθηματική υπολογιστική, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι το πεδίο της επιστήμης των υπολογιστών που είτε αφορά τον συναισθηματικό μας κόσμο είτε προκύπτει από αυτόν ή τον επηρεάζει σκόπιμα. 
Η συναισθηματική υπολογιστική αποτελεί αντικείμενο της ερευνητικής ομάδας του έργου «Σθένος», με εταίρους το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο και την Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ. Το έργο αποσκοπεί στην ανάπτυξη ανθρωποκεντρικών υπολογιστών, οι οποίοι μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση του ανθρώπου, χρησιμοποιώντας οπτικοακουστικά και βιολογικά σήματα και να αλληλεπιδράσουν μαζί τους, χρησιμοποιώντας κυρίως συνθετική οπτικοακουστική πληροφορία.

«Απώτερος στόχος είναι να κάνουμε τους υπολογιστές πιο ανθρωποκεντρικούς, δηλαδή να καταλαβαίνουν το ανθρώπινο συναίσθημα είτε αυτό προέρχεται από τις εκδηλώσεις του βαδίσματός μας είτε προέρχεται από τις εκδηλώσεις του εγκεφάλου μας ή τις συναισθηματικές εκφράσεις του προσώπου μας και να λειτουργούν καταλλήλως.
Τρεις διαφορετικές ομάδες στο έργο αυτό εστιάζουν σε αυτά τα τρία διαφορετικά πράγματα. 
Η συμβολή μας στο πρόγραμμα από την πλευρά του ΑΠΘ είναι η κατανόηση του πώς ο εγκέφαλος εκδηλώνει τα συναισθήματα.

Προσπαθούμε να δούμε με ποιες μεθόδους μπορούμε να μελετήσουμε τον εγκέφαλο και να διαπιστώσουμε, αν αυτός έχει εκδηλώσεις συναισθημάτων, αν αυτά τα συναισθήματα παίζουν κάποιον άλλον ρόλο στην κατανόηση και τη νόηση» εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ Παναγιώτης Μπαμίδης, με αφορμή τη σημερινή ημερίδα ανάλυσης νευροεπιστημονικών δεδομένων, που διοργάνωσε η ερευνητική ομάδα του έργου «Σθένος» του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Βιοϊατρικής Τεχνολογίας.

Όπως επισημαίνει ο κ. Μπαμίδης, αυτά που πριν από 15 χρόνια φαίνονταν σαν επιστημονική φαντασία έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται και ευρέως.

«Πολλές εφαρμογές που νομίζαμε ότι πριν από 15 χρόνια είναι τρελές, σήμερα τις έχουμε στην πραγματικότητα, είτε με συσκευές που συνδέουν το χέρι μας με τον υπολογιστή και ανιχνεύουν μέσω της εφίδρωσης του δέρματος, αν είμαστε αγχωμένοι είτε μέσω της αντίδρασης μας - από το πώς δακτυλογραφούμε και τι είδους πράγματα γράφουμε στον υπολογιστή βλέπουμε να εμφανίζεται την οθόνη ένα ανθρωπάκι, που είτε χαμογελάει είτε είναι στεναχωρημένο, δείχνοντας έτσι τη συναισθηματική μας κατάσταση. 
Αυτό το οποίο βλέπουμε σε ευρείες εφαρμογές της καθημερινότητας είναι οι κάμερες που αν δεν ανιχνεύσουν χαμόγελο όταν πατάς το κουμπί, δεν βγαίνει η φωτογραφία» επισημαίνει ο κ. Μπαμίδης.

Η ερευνητική ομάδα του ΑΠΘ που μετέχει στο έργο «Σθένος» έχει ανακαλύψει κάποιες ανατομικές δομές του εγκεφάλου, που ευθύνονται για το ανθρώπινο συναίσθημα και οι οποίες δεν ήταν γνωστές τα προηγούμενα χρόνια.

«Ανακαλύψαμε ότι μια δομή, η παρεγκεφαλίδα, παίζει ρόλο και στην έκφραση των συναισθημάτων, ενώ μέχρι πρόσφατα όλοι θεωρούσαμε ότι παίζει ρόλο στην ισορροπία ή σε κάποια άλλης φύσεως θέματα. 
Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρουμε γιατί οι βλάβες στην παρεγκεφαλίδα μπορούν να οδηγήσουν και αλλού ή χάρη σε αυτή τη γνώση να προλάβουμε τη δημιουργία αυτών των βλαβών. 
Η άλλη ερευνητική ομάδα έχει ήδη προσπαθήσει να κατανοήσει, με κάμερες που τοποθετεί στην οροφή, ανίχνευση την κίνησης του ανθρώπου μέσα στο χώρο και άρα του βαδίσματος και να αντιληφθεί, αν είναι αγχωμένος ή αν είναι σε καλή φυσική κατάσταση. 

Δεν πρόκειται για ένα μόνιτορ που λειτουργεί ως 'μεγάλος αδελφός' διότι δεν λαμβάνονται φωτογραφίες του ανθρώπου, αλλά ανιχνεύεται τι ακριβώς κάνει ο σκελετός» προσθέτει ο κ. Μπαμίδης.

ΠΗΓΗ

Νέες αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΔΕΗ! -Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας



Σε επιβάρυνση της τάξης των 18 ευρώ ανά τετράμηνο στους λογαριασμούς της ΔΕΗ για ένα μέσο καταναλωτή (1.600 κιλοβατώρες ανά τετράμηνο) οδηγεί η αύξηση του τέλους χρηματοδότησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΕΤΜΕΑΡ), που αποφάσισε σήμερα η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ).

Η μεσοσταθμική τιμή του ΕΤΜΕΑΡ καθορίστηκε σε 14,96 ευρώ ανά μεγαβατώρα, από 9,3 ευρώ που ήταν στο πρώτο εξάμηνο (προκύπτει δηλαδή μέση αύξηση 60%).
 Έγιναν ωστόσο και μειώσεις για τις βιομηχανίες που τροφοδοτούνται από το δίκτυο υψηλής τάσης.

Αναλυτικά οι νέες τιμές για το ΕΤΜΕΑΡ ισχύουν για το δεύτερο εξάμηνο του έτους έχουν ως εξής, ανά κατηγορία πελατών:

-Υψηλής Τάσης 1,79 ευρώ ανά μεγαβατώρα (από 3,55, μείωση 49%).

-Αγροτικής χρήσης (Μέση Τάση) 6,97 ευρώ ανά μεγαβατώρα (από 5,57, αύξηση 25%).

-Λοιπές χρήσεις Μέσης Τάσης (βιομηχανίες, εμπορικές αλυσίδες) 8,87 ευρώ ανά μεγαβατώρα (από 7,76, αύξηση 14%).

-Αγροτικής χρήσης (Χαμηλή Τάση) 7,33 ευρώ ανά μεγαβατώρα (από 6,48, αύξηση 13%)

-Οικιακής χρήσης (Χαμηλή Τάση) 20,80 ευρώ ανά μεγαβατώρα (από 9,53 αύξηση 118%)

-Λοιπές χρήσεις Χαμηλής Τάσης (γραφεία, καταστήματα κ.λπ.) 21,77 ευρώ ανά μεγαβατώρα (από 14,91, αύξηση 46%).

Η ΡΑΕ επισημαίνει ότι η αύξηση είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτήν που προέκυπτε με βάση τα στοιχεία του Λειτουργού της Αγοράς (ΛΑΓΗΕ), η οποία έφθανε μεστοσταθμικά στα 23,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα, με γνώμονα την ανάγκη (που αποτελεί και μνημονιακή υποχρέωση) να μηδενιστεί ως το τέλος του 2014 το έλλειμμα του λογαριασμού χρηματοδότησης των ανανεώσιμων πηγών. 

Το έλλειμμα εξακολουθεί να διογκώνεται παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί, καθώς συνεχίζεται η εγκατάσταση νέων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές (φωτοβολταϊκά, αιολικά κ.λπ.), οι οποίες αποζημιώνονται για την ενέργεια που παράγουν με υψηλές, εγγυημένες τιμές. 

Η Αρχή επισημαίνει σχετικά ότι οι αναπροσαρμογές του ΕΤΜΕΑΡ «είναι αποτέλεσμα των προβλημάτων που εντοπίστηκαν στη διαδικασία ένταξης των διαφόρων τεχνολογιών ΑΠΕ στο ενεργειακό σύστημα της χώρας, και κυρίως της ραγδαίας διείσδυσης στο σύστημα των φωτοβολταϊκών συστημάτων». 

Σημειώνει ωστόσο ότι η επιβάρυνση των καταναλωτών σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία δεν μπορεί να συνεχιστεί και καλεί όλους τους εμπλεκόμενους να βρουν εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να ανακοπεί η επιβάρυνση των καταναλωτών.

Πηγές του υπουργείου Ενέργειας ανέφεραν ότι το μέσο κόστος παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές είναι 2,5 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τις συμβατικές πηγές ενέργειας, με το υψηλότερο κόστος να χρεώνεται στα φωτοβολταϊκά (το 2012 στοίχησαν περίπου 420 ευρώ ανά μεγαβατώρα) και λιγότερο στα αιολικά (90 ευρώ). 

Για την κάλυψη του ελλείμματος που προκύπτει από την επιδότηση των ΑΠΕ, η Πολιτεία έχει λάβει σειρά μέτρων, όπως η μείωση των εγγυημένων τιμών απορρόφησης της «πράσινης» ενέργειας, η επιβολή έκτακτης εισφοράς στους παραγωγούς, η αναστολή της διαδικασίας αδειοδότησης νέων φωτοβολταϊκών, η επιβολή ειδικού τέλους στο λιγνίτη και η διοχέτευση του 25% του τέλους ΕΡΤ (η είσπραξη του οποίου έχει ωστόσο ανασταλεί) στο λογαριασμό των ανανεώσιμων πηγών.

ΑΠΕ

ΠΗΓΗ

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Ελληνες, οι πιο φτωχοί της Ευρώπης!



Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ

Στην ίδια μοίρα το 20% των Ισπανών, των Βουλγάρων και των Κροατών. 
Το 8,6% του συνολικού πληθυσμού είναι ξένοι, όταν στην Τουρκία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 0,3%.
Με ποσοστό φτώχειας 20,9% επί του συνόλου η Ελλάδα ανέρχεται στην πρώτη θέση της Ε.Ε. των «28» μαζί με τη Βουλγαρία και την Κροατία, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την κοινωνική κατάσταση.

Οπως επισημαίνει η Κομισιόν, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, τη Βουλγαρία και την Κροατία το 20% των νοικοκυριών δεν καταφέρνει να έχει διαθέσιμο εισόδημα ίσο ή ανώτερο του 60% του διάμεσου εισοδήματος στη χώρα του, συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής πρόνοιας.

Στην Ε.Ε. κάτω από το όριο της φτώχειας ζει το 16% των νοικοκυριών, ενώ τα μικρότερα ποσοστά σχετικώς φτωχών νοικοκυριών εμφανίζονται στην Τσεχία και την Ολλανδία και κινούνται λίγο κάτω από το 10%.

Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, περισσότερο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο της φτώχειας είναι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι πολίτες με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης.

Στην Ελλάδα φτωχοί είναι, με βάση τα επίσημα στοιχεία, το 29,6% των ατόμων χαμηλής εκπαίδευσης (ο αντίστοιχος μέσος κοινοτικός όρος είναι στο 24,2%), το 19,7% των ατόμων μέσης εκπαίδευσης (ο αντίστοιχος μέσος κοινοτικός όρος είναι στο 14%) και το 7,3% των ατόμων ανώτερης εκπαίδευσης (ο αντίστοιχος μέσος κοινοτικός όρος είναι στο 7,1%).

Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες χώρες-μέλη της Ε.Ε. όπου ο αριθμός των ανδρών που φοιτούν στην ανώτερη εκπαίδευση είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμό των γυναικών.


Ακόμη, στην Ελλάδα το 8,6% του συνολικού πληθυσμού (975 χιλιάδες) είναι ξένοι πολίτες, όταν στην Ε.Ε. των «28» είναι το 6,8% και στην Τουρκία μόλις το 0,3%. 
Με το ποσοστό αυτό η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 12η θέση επί 34 χωρών.

Από τους ξένους πολίτες οι προερχόμενοι εκτός Ε.Ε. των «28» φθάνουν το 7,3% του συνολικού πληθυσμού (824 χιλιάδες), έναντι 4,1% της Ε.Ε. των «28» και 0,2% της Τουρκίας. Με αυτό το κριτήριο η Ελλάδα καταλαμβάνει την 7η θέση...

* BLOOMBERG
Παγκόσμια πρωταθλήτρια ανεργίας η Ελλάδα (27,4%)
Την πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη για την ανεργία κατέχει πλέον η Ελλάδα με ποσοστό 27,4%, λίγο μπροστά από τη δεύτερη Ισπανία με 27,2%, σύμφωνα με μια στατιστική παρουσίαση 70 χωρών που παρουσίασε το πρακτορείο Μπλούμπεργκ.
Ακολουθούν κατά σειρά οι Ν. Αφρική (25,2%), Νιγηρία (23,9%), Κροατία (19,6%), Πορτογαλία (17,7%) και Κύπρος (16%). Αναφορά γίνεται και στην ακόμη χειρότερη ανεργία των νέων, όπου επίσης τα σκήπτρα κατέχει η Ελλάδα.

Στους αντίποδες, με το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας (λιγότερο από 1%) βρίσκεται η Ταϊλάνδη, η οποία θεωρείται ο παράδεισος της απασχόλησης, μολονότι η ποιότητα των θέσεων εργασίας που προσφέρονται εκεί δεν είναι βεβαίως και η καλύτερη.


Να σημειώσουμε, εντούτοις, πως στη στατιστική του Μπλούμπεργκ δεν περιλαμβάνονται ορισμένες πολύ φτωχές χώρες της Αφρικής και των Βαλκανίων που έχουν ακόμη ψηλότερα ποσοστά ανεργίας από την Ελλάδα και τα οποία κυμαίνονται από 30% (Ρουάντα, Μαυριτανία) έως 50%-60% (Κονγκό, Τζιμπουτί).


Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Πολιτική αστάθεια και πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα προβλέπει έκθεση του Economist



Πολιτική αστάθεια και πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα προβλέπει ο Economist σε έκθεσή του για την Ελλάδα!

Η βρετανική έκδοση εκτιμά ότι η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα αντέξει ένα λιγότερο από ένα χρόνο ακόμα και αναφέρει ως πιθανό σενάριο τη διεξαγωγή εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές το Μάιο του 2014. 

Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι μπορεί ο κυβερνητικός συνασπισμός Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ να είναι πιο «ομοιογενής» και οι πιθανότητες «κοινοβουλευτικής ανταρσίας ενάντια στην κυβερνητική πολιτική» να ελαχιστοποιούνται, ωστόσο η «αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα» θα συνεχίσει να πυροδοτεί «κοινωνικές ταραχές και οικονομικές δυσκολίες» και να διατηρεί την πολιτική σκηνή «κατακερματισμένη». 

Στην έκθεση τονίζεται, επίσης, ότι η λιτότητα θα συνεχίσει να ευνοεί τις αντιμνημονιακές δυνάμεις στο κοινοβούλιο, οι οποίες και θα καρπωθούν –ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ- το αίσθημα δυσαρέσκειας του ελληνικού λαού και θα δουν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις, τονίζεται στην έκθεση. 
Υπογραμμίζεται, επίσης, ότι οι πολίτες καταλογίζουν σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «διαφθορά, νεποτισμό και συμφέροντα» που έχουν ταυτιστεί με τις κυβερνήσεις τους. 

Το περιοδικό προβλέπει ότι, σε περίπτωση που προκηρυχθούν τελικά εκλογές, πρώτο κόμμα θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σημειώνει ότι η ΝΔ παραμένει φαβορί για να ηγηθεί και της επόμενης κυβέρνησης, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολευτεί να βρει κυβερνητικούς συμμάχους. 
Την ίδια ώρα υποστηρίζει ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν έχει εξασφαλιστεί παρά το «κούρεμα» και τη χαλάρωση των όρων και θεωρεί πιθανή μια επιπρόσθετη ανακούφιση του χρέους την περίοδο 2014 -17.

Επίσης, προειδοποιεί ότι υπάρχει πιθανότητα 30% η χώρα να οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη μέσα στην επόμενη τετραετία, λόγω των κοινωνικών αναταραχών και της οικονομικής ανέχειας και σημειώνει ότι αν η Ελλάδα παραμείνει στην ευρωζώνη, η οικονομική πολιτική θα συνεχίσει να διαμορφώνεται με βάση το μνημόνιο κατανόησης με την τρόικα, με έμφαση στην λιτότητα και στις δομικές μεταρρυθμίσεις. 

Ο Economist προβλέπει ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας θα υποχωρήσει κατά 5,5% το 2013 και 2% το 2014, προτού αρχίσει να αναπτύσσεται με 1,9% το 2015 – 2017, ενώ σε ό,τι έχει να κάνει με τον πληθωρισμό, σημειώνει ότι αυτός αναμένεται να κινηθεί σε αρνητικό έδαφος το 2013 (-0,5%), να αυξηθεί στο 0,2% το 2014 και στο 0,9% την περίοδο 2015-2017.

ΠΗΓΗ

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Λάθος συνταγή η απόφαση Eurougroup για Ελλάδα! New York Times




Η απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα συνεχίζει τη "λάθος συνταγή" αναφέρουν σε άρθρο τους οι New York Times, λέγοντας ότι η συμφωνία για την εκταμίευση της δόσης δεν συνιστά λόγο εορτασμού.

Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση και η συμφωνία της Δευτέρας απλώς θα επιδεινώσει τα πράγματα.

Η χρόνια λιτότητα και η οικονομική ύφεση έχουν δηλητηριάσει την πολιτική ζωή στη χώρα, έχουν καταστήσει άνεργο έναν στους τέσσερις Έλληνες εργαζόμενους (και σχεδόν 2 στους 3 νέους), ενώ έχουν διαρρήξει το δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας, επισημαίνεται χαρακτηριστικά.

Οι θυσίες αυτές, υποστηρίζουν οι NYT, έχουν καταπνίξει τις επενδύσεις και έχουν κατασπαταλήσει ανθρώπινους πόρους.
Tην ίδια ώρα, σημειώνεται ότι η απαίτηση για 15.000 απολύσεις στο δημόσιο όταν η ανεργία βρίσκεται στο 27% δεν αποτελεί τον ενδεδειγμένο δρόμο για μια πραγματική μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει κατόπιν των εντολών ξένων τραπεζιτών.

Όπως μεταδίδει το AΠΕ, οι NYT αναφέρουν ότι ο πιο σταθερός υποστηρικτής της λιτότητας, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, ετοιμάζεται για νέες εκλογές αυτόν τον Σεπτέμβριο και είναι πολύ απίθανο να αλλάξει τη συμπεριφορά της -που είναι δημοφιλής στους Γερμανούς φορολογούμενους- πριν τις εκλογές. 
Ούτε επίσης είναι πιθανόν να αλλάξει συμπεριφορά η κα Μέρκελ σε περίπτωση επανεκλογής της, σύμφωνα με το άρθρο.

Τέλος, επισημαίνεται ότι άλλοι πιστωτές, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνονται να ανησυχούν περισσότερο από το προφανές ότι η λιτότητα έχει επιφέρει πραγματική καταστροφή στην ελληνική οικονομία. 
Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει αλλαγή πολιτικής ή ανακούφιση στους Έλληνες που υποφέρουν.

ΠΗΓΗ

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Μαγνητικός κινητήρας μηδενικού κόστους!



Ο Μαγνητικός Κινητήρας είναι μια πολύ σημαντική και πολύ αρχαία επινόηση, η
οποία έχει κρατηθεί ως επτασφράγιστο μυστικό για πάρα πολλά χρόνια,
και με πολύ κόστος, έτσι ώστε να διατηρήση τα πανίσχυρα πετρελαϊκά καρτέλ
μέσα στο παιχνίδι της αγοράς ενέργειας.

Σήμερα, αν και εξακολουθεί να αποσιωπάται ή να υποβαθμίζεται το γεγονός της
ύπαρξης του από τα μεγάλα ελεγχόμενα ΜΜΕ, τα σημάδια των καιρών δείχνουν πως
έφθασε ο χρόνος να περάση από το πειραματικό στάδιο στην εφαρμογή, έστω και
χωρίς την βοήθεια της βιομηχανίας. 

Ως προς το τεχνικό μέρος μπορούμε να πούμε μόνο -πολύ γενικά και θεωρητικά-,
πως πρόκειται για μία κυκλική συστοιχία πηνίων και μαγνητών, τοποθετημένων
γύρω από έναν άξονα σε θέσεις εναλλασσόμενης πολικότητας. 
Όταν το σύστημα αυτό τεθή σε λειτουργία δεν σταματάει να περιστρέφεται χωρίς την παρεμβολή του ανθρώπου.
Πρόκειται δηλαδή για μια ουσιαστικά αστείρευτη πηγή ενέργειας, μηδενικού

κόστους και ταυτόχρονα μηδενικών τιμών μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι το γεγονός ότι το πειραματικό στάδιο έχει 
σχεδόν ξεπεραστεί και μένει να δούμε τις εφρμογές που θα έχη η τεχνολογία

αυτή , όσο και τις επιπτώσεις τους στην γενική εικόνα του κόσμου όπως τον

γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Πρώτα από όλα, διαθέτοντας ένα μεταφερόμενο κινητήρα που δεν χρειάζεται να
ενωθή με κανένα ηλεκτρικό ή άλλο δίκτυο παροχής για να λειτουργήση, θα
μπορούσαμε να τροφοδοτήσουμε με μηδενικού κόστους ενέργεια σταθμούς
αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού και να εξασφαλίσουμε την χωρίς κόστος
μεταφορά του σε οποιαδήποτε περιοχή. 
Μια τέτοια αστείρευτη πηγή νερού, θα 
μπορούσε να αρδεύση απέραντες άνυδρες και ακαλλιέργητες εκτάσεις με

αποτέλεσμα την μετατροπή του πλανήτη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, σε

έναν καταπράσινο παράδεισο !!
Η εφαρμογή της μετάδοσης της κίνησης με μαγνητικούς κινητήρες στα οχήματα
(έχει ήδη πραγματοποιηθεί πειραματικά) θα φέρη επανάσταση στις συγκοινωνίες
και το κυριώτερο : Σχεδόν θα εκμηδενίση τα κόστη παραγωγής και μεταφοράς
αγαθών με αποτέλεσμα την κάθετη άνοδο του βιοτικού επιπέδου για ξεκίνημα.
Η απεξάρτηση της παραγωγής από την κατανάλωση υλικών πηγών ενεργείας, εκτός
των άλλων θα σημάνη και την πλήρη ανατροπή των γεωπολιτικών ισορροπιών σε
κάθε γωνιά του πλανήτη.

Βεβαίως είναι αυτονόητο ότι τα πανίσχυρα καρτέλ που ελέγχουν όλες τις μορφές
ενέργειας σήμερα, δεν πρόκειται να παραδώσουν αμαχητί την απόλυτη κυριαρχία
που κατέχουν επάνω σε κάθε οικονομική, πολιτική, πνευματική και κυρίως επάνω
σε κάθε επιστημονική δραστηριότητα. Με δεδομένο ότι τα κέντρα εξουσίας τους
γνώριζαν πάντα και με κάθε λεπτομέρεια τις δυνατότητες της τεχνολογίας
αυτής, βλέποντας την ως επερχόμενη λαίλαπα που θα σαρώση τις τεχνολογίες
αναλωσίμων καυσίμων του περασμένου αιώνα, έχουν ξοδέψει απίστευτα ποσά σε
μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα υπέρ ενός σχεδίου με το οποίο ελπίζουν να
ανατρέψουν την δυναμική αυτής της τεχνολογίας : Την κατοχύρωση εναλλακτικών,
αλλά ελέγξιμων μορφών ενεργείας για την δημιουργία ενός μελλοντικού, δήθεν
‘οικολογικού’ παραδείσου.

Με υποσχέσεις σχεδιάζουν να παραπλανήσουν για μία ακόμη φορά την ανθρωπότητα
με σκοπό να προκαλέσουν μια σύγχυση μεταξύ των ‘πρασίνων’ πηγών ενεργείας
και να στρέψουν τα βλέμματα του κόσμου σε ‘καθαρές’ πηγές που όμως όλες
απαιτούν μόνιμα εγκατεστημένες και φυσικά πολυδάπανες εγκαταστάσεις
(φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κλπ) και οι οποίες βεβαίως έχουν εκ των
προτέρω κατοχυρωθεί από τα νεοταξικά καρτέλ και τους πολιτικούς υφισταμένους
τους. Είναι ο μοναδικός τρόπος να περισώσουν την κυριαρχία τους και
ταυτόχρονα να συντηρήσουν την ψευδαίσθηση στους υπηρέτες τους πως ελέγχουν
τις πηγές κάθε μορφής πλούτου. Αυτό μάλιστα το θεωρούν ως το πιο σημαντικό,
διότι χωρίς αυτούς είναι ανίσχυροι.

Το πλεονέκτημα όμως του μαγνητικού κινητήρα να είναι οικονομικά προσιτός,
μεταφερόμενος και αυτόνομος σε σχέση με τον χώρο που βρίσκεται, είναι
απόλυτα καταστρεπτικό για τα παραπάνω σχέδια. Πολύ σύντομα θα ζήσουμε όλοι
τα αποτελέσματα αυτής επερχόμενης επανάστασης και καλό είναι να είμαστε σε
θέση να διαχωρίζουμε τα ‘πράσινα’ και δήθεν ‘οικολογικά’ οράματα των
δυναστών μας από την δυναμικότητα μιας πραγματικής απαλλαγής του πλανήτη από
τις μολυσματικές μεθόδους μετατροπής αναλώσιμων υλικών σε ενέργεια.
Κώστας Σκανδάλης

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Ποιοί βγαίνουν σε διαθεσιμότητα! - Βρήκαν και τους 12.500! - Έτσι θα γίνει η κινητικότητα!


- Νέα συνάντηση Στουρνάρα – τρόικας το απόγευμα - "Τελειώσαμε", είπε τροικανός στους δημοσιογράφους.

- Το σχέδιο για τους δημοτικούς αστυνομικούς.
- Μετακινούνται 5.000 εκπαιδευτικοί και 3.500 δημοτικοί αστυνομικοί.
- Από ποια «δεξαμενή» θα βρεθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα μετακινηθούν μέχρι το τέλος του 2013.
- Στις απολύσεις θα προσμετρηθούν όσοι δεν επαναπροσληφθούν στην ΕΡΤ.
- Αποδοκιμασίες κατά των μελών της τρόικας από την ΠΟΕ – ΟΤΑ .
- Τα άκουσε από συνδικαλιστές ο Πολ Τόμσεν.

Λίγο μετά τις 11:00 ολοκληρώθηκε η σχεδόν δίωρη συνάντηση που είχαν στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης οι εκπρόσωποι της τρόικας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Εύη Χριστοφιλοπούλου. 
Στη συνάντηση, από τις 10:00 και μετά, συμμετείχε και ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Μιχελάκης.

Στις 17.00 θα υπάρξει και νέα συνάντηση της τρόικας με τον κ. Στουρνάρα. 
Κοινοτικός παράγοντας που μετέχει στις διαπραγματεύσεις, απάντησε καταφατικά όταν ρωτήθηκε εάν οι συζητήσεις με την κυβέρνηση ολοκληρώνονται.

Η διαθεσιμότητα θα μειωθεί σε 6-9 μήνες. 
Μετά το πέρας του χρονικού διαστήματος, όποιος υπάλληλος δεν έχει μετακινηθεί θα απολυθεί οριστικά.

Η συνάντηση είχε επεισοδιακό τέλος, όχι γιατί κυβέρνηση και τρόικα τα... έσπασαν, αλλά γιατί εξαιτίας του σχεδίου για μετακίνηση των δημοτικών αστυνομικών στην Αστυνομία (κάτι για το οποίο δεν έχει εκφράσει αντιρρήσεις η τρόικα) έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ΠΟΕ ΟΤΑ έξω από το υπουργείο.

Τα μέλη της τρόικας έγιναν, ως συνήθως, «κόκκινο πανί» με τους συγκεντρωμένους να τους αποδοκιμάζουν έντονα.

Όλο το σχέδιο για κινητικότητα και διαθεσιμότητα
Οι 12.500 υπάλληλοι που θα τεθούν σε κινητικότητα έχουν ήδη βρεθεί, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες.
Από αυτούς, κάποιοι αναμένεται να μετακινηθούν με απευθείας μετατάξεις και άλλοι μέσω διαθεσιμότητας.

Μέσω μετατάξεων αναμένεται να μετακινηθούν 5.000 εκπαιδευτικοί και 3.500 υπάλληλοι της δημοτικής αστυνομίας. 
Σε διαθεσιμότητα, προκειμένου στη συνέχεια να μετακινηθούν, αναμένεται να βγουν 2.500 υπάλληλοι του υπουργείου Παιδείας και 1.500 από τη γενική κυβέρνηση.

Η διαθεσιμότητα θα μειωθεί σε 6-9 μήνες. 
Μετά το πέρας του χρονικού διαστήματος, όποιος υπάλληλος δεν έχει μετακινηθεί θα απολυθεί οριστικά.
Σε ό,τι αφορά τη «δεξαμενή» από την οποία θα προέλθουν οι υπόλοιποι 12.500 δημόσιοι υπάλληλοι που πρέπει να μετακινηθούν έως τα τέλη 2013, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης έχει ήδη ετοιμάσει σχέδιο με 2.741 εσωτερικές μετακινήσεις δημοτικών υπαλλήλων.

Σε ό,τι αφορά τις συνολικά 15.000 απολύσεις έως τα τέλη του 2014, θα προέλθουν από όσους δεν θα επαναπροσληφθούν στο νέο σχήμα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και από όσους εργάζονται με ασφαλιστικά μέτρα, κυρίως στους δήμους και δευτερευόντως στο υπουργείο Πολιτισμού. 
Πρόκειται για 3.500 άτομα, που είχαν προσληφθεί με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και πλέον εργάζονται με ασφαλιστικά μέτρα.
Για τη διευθέτηση αυτού του ζητήματος απαιτείται νομοθετική ρύθμιση από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, προκειμένου να υπάρξει παρέμβαση στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. 
Κατά πληροφορίες, η παρέμβαση θα συνίσταται σε αυστηρό καθορισμό του χρόνου, κατά τον οποίον κάποιος θα μπορεί να εργάζεται με ασφαλιστικά μέτρα.

Στη συνέχεια θα αποχωρεί από την εργασία του, μέχρι να ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία.
Υπενθυμίζεται ότι έχει υπάρξει πρόταση του πρώην υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη για περιορισμό του χρονικού διαστήματος παραμονής σε εργασία με ασφαλιστικά μέτρα στους εννέα μήνες.

ΠΗΓΗ

Χρήμα και Εξουσία


Το χρήμα από την αυγή της ανακάλυψής του χρησιμοποιείται διαχρονικά ως μέσον επιβολής της κυριαρχίας σε τόπους και ανθρώπους. 
Από το τύπωμα των κεφαλών των βασιλέων και των αυτοκρατόρων στα νομίσματα που αποδείκνυαν την ισχύ τους, ως τις σύγχρονες ζώνες νομισματικής επιρροής, χρήμα και εξουσία αποτέλεσαν έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Για τους πολιτικούς επιστήμονες, η εξουσία είναι ότι το χρήμα για τους οικονομολόγους: Ενα μέσο μέσω του οποίου παρατηρούνται, μετρώνται και ελέγχονται οι συναλλαγές. 

Η σχέση χρήματος και εξουσίας είναι αμφίδρομη. 
Οποιος έχει το ένα μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να εξασφαλίσει το άλλο. Οταν αποκτήσει και τα δυο μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να επιβληθεί. 
Ολα αυτά φυσικά άρχισαν να συμβαίνουν από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε και διαδόθηκε το χρήμα. 
Η απόκτηση και ο έλεγχός του είναι διαχρονικά μία από τις κύριες επιδιώξεις των ανθρώπων.

Ο αντιπραγματισμός

Οι συναλλαγές ασφαλώς υπήρχαν πολύ πριν επινοηθεί το χρήμα-νόμισμα.

Αντ’ αυτού εφαρμόζονταν η πρακτική του αντιπραγματισμού, δηλαδή η ανταλλαγή προϊόντων, που ήταν και η πιο διαδεδομένη πρακτική μέσω της οποίας εξυπηρετούσαν οι άνθρωποι τις βασικές τους ανάγκες.

Ανάλογα με την αφθονία, τη χρησιμότητα και το ρόλο του κάθε προϊόντος σε κάθε κοινωνία προσδιοριζόταν και η τιμή του. 

Το πιο πολύτιμο ήταν εκείνο που εξασφαλιζόταν με τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και ως εκ τούτου ήταν πιο σπάνιο από τα υπόλοιπα. 
Συνεπώς όποιος το διέθετε, είχε ταυτόχρονα και μεγαλύτερη ισχύ και επιρροή από  τους υπόλοιπους συναλλασσόμενους.

Επίσης ένα διαφορετικό αλλά σημαντικότατο  μέσο συναλλαγής ήταν τα όπλα. Τέτοιου είδους συναλλαγές συναντάμε σε αρχαία κείμενα όπως για παράδειγμα στην Ιλιάδα του Ομήρου. 

Τα χάλκινα όπλα του Διομήδη αναφέρονται ως «εννεάβοια», δηλαδή άξιζαν όσο εννέα βόδια, ενώ τα χρυσά του Γλαύκου ήταν «εκατόμβοια», άξιζαν δηλαδή όσο εκατό βόδια.

Η επινόηση του νομίσματος

Με την πάροδο του χρόνου παρουσιάστηκε η ανάγκη για την ύπαρξη ενός πιο χειροπιαστού, με την μεταφορική και την κυριολεκτική έννοια, μέσου συναλλαγής. 

Τα προϊόντα ήταν πολλά και δύσκολα στη μεταφορά, ενώ η κυμαινόμενη ποιότητά τους είχε επίπτωση και στην τιμή αντιστοίχισης τους με άλλα. 
Τη λύση ήρθε να δώσει το μέταλλο, το οποίο πέρασε από πολλά στάδια, χρησιμοποιήθηκε με πολλές μορφές. 
Τελικά τυποποιήθηκε σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε νόμισμα, το οποίο σφραγισμένο πάντα από την εκάστοτε υπεύθυνη αρχή, (η οποία έχοντας την αποκλειστικότητα εξασφάλιζε και μεγάλη επιρροή), μεταφέρονταν εύκολα και είχε συγκεκριμένη αξία.

Aξιοπιστία και επιρροή
Οσο πιο αξιόπιστη ήταν η «αρχή» που έκοβε και σημάδευε τα νομίσματα, τόσο περισσότερο διαδίδονταν και γίνονται ευρύτερα  αποδεκτά στις συναλλαγές. 

Τον ρόλο της «αρχής» όταν ξεκίνησαν να διαμορφώνονται οι πρώτες μορφές κοινωνικής οργάνωσης τον ανέλαβαν οι πόλεις – κράτη και αργότερα οι ηγεμόνες (βασιλείς, αυτοκράτορες κλπ).

Κάπου εδώ ξεκινά και η σχέση χρήματος-εξουσίας,  καθώς σε όλες τις περιπτώσεις οι «αρχές» χρησιμοποιούσαν το νόμισμά τους, το οποίο έφερε και τα διακριτικά της πόλης ή του ηγεμόνος, ως μέσο διάδοσης και ενημέρωσης για την ισχύ τους σε όλη την επικράτειά τους. 

Φυσικά ήλεγχαν και τις περιοχές απ’ όπου εξορύσσονταν το μέταλλο που χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή του νομίσματος. 
Οποιος ήλεγχε περιοχές με πολύτιμα μέταλλα όπως ο χρυσός, το ασήμι και ο χαλκός, είχε και απεριόριστη πολιτική αλλά και στρατιωτική επιρροή. 
Φυσικά το νόμισμα του κάθε ηγεμόνος κυκλοφορούσε και στις περιοχές όπου κατακτούσε εξαλείφοντας τα προηγούμενα.

Η διάδοση του νομίσματος
Οι ελληνικές πόλεις ήταν από τις πρώτες που διέδωσαν την χρήση του νομίσματος σε όλη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. 

Προκειμένου τα νομίσματά τους να ξεχωρίζουν, τα σφράγιζαν χρησιμοποιώντας τα προσωπικά τους σύμβολα: τοπικούς ήρωες και θεούς, ιερά ζώα, φυτά κ.α

Τα πρώτα αρχαία ελληνικά νομίσματα ήταν φτιαγμένα κυρίως από ασήμι. 

Κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα κυκλοφόρησαν και χάλκινα για τις μικρές καθημερινές συναλλαγές, ενώ εκείνος που διέδωσε τα χρυσά νομίσματα ήταν ο βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος Β’. 
Ο τελευταίος ήλεγχε τα μεταλλεία χρυσού στη Μακεδονία και τη Θράκη και ήταν σε θέση να κυκλοφορήσει τις μεγαλύτερες ποσότητες νομισμάτων απ’ όλους τους άλλους ηγεμόνες της εποχή του. 
Αυτομάτως αυτό τον καθιστούσε ισχυρότερο και το νόμισμά του πιο αξιόπιστο, εξασφαλίζοντάς του περισσότερα έσοδα από κάθε άλλη δύναμη της εποχής του, με αρχική εξαίρεση ίσως την Αθήνα.

Αντιστοίχως μορφές ηγεμόνων συναντάμε και στα ρωμαϊκά αυτοκρατορικά νομίσματα, με την ίδια λογική οικονομικής και πολιτικής ισχύος.

Ενιαία νομίσματα

Ισως να μην αναφέρεται συχνά, αλλά ο πρώτος ηγεμόνας που εφάρμοσε ενιαία νομισματική πολιτική σε μεγάλη κλίμακα ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. 

Ο Μακεδόνας στρατηλάτης επέβαλλε την  έκδοση των ίδιων τύπων νομισμάτων από όλα το νομισματοκοπεία της αχανούς αυτοκρατορίας του σε ευγενή μέταλλα. Αυτός ήταν και ένας ακόμα τρόπος επιβολής του στρατηλάτη σε όλους τους τόπους που κατέκτησε.

Επίσης κατά τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας, ως γνωστόν, συνάφθηκαν στρατιωτικές συμμαχίες πόλεων-κρατών προκειμένου να αντιμετωπιστούν συλλογικοί κίνδυνοι, να εξασφαλιστούν κοινά συμφέροντα ή για να απαλλαγούν οι συμμετέχοντες από κάποιου είδους υποτέλεια στην οποία ήταν υποκείμενοι.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι Αθηναϊκές Συμμαχίες, η Ευβοϊκή Συμπολιτεία, το Κοινόν των Βοιωτών, η Δελφική Αμφικτυονία, το Κοινόν των Αιτωλών, το Κοινόν των Ακαρνάνων, το Κοινόν των Ηπειρωτών, το Κοινόν των Θεσσαλών και η Αχαϊκή Συμπολιτεία.

Κοινό χαρακτηριστικό των προηγούμενων, η κοπή κοινού νομίσματος που εξυπηρετούσε τις ανάγκες των συμμετεχόντων στην εκάστοτε συμμαχία.

Το νόμισμα κυκλοφορούσε στις περιοχές τους και χρησιμοποιούνταν τόσο για τις απλές καθημερινές συναλλαγές, όσο και για την εξυπηρέτηση των αυξημένων αμυντικών δαπανών στους μεταξύ των συμμαχιών πολέμους που συχνά ξεσπούσαν.

Ετσι διαμορφώνονταν οι πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές ισορροπίες που καθόριζαν την τροπή των εξελίξεων. 

Οποιος είχε μεγαλύτερη οικονομική δύναμη μπορούσε να αντέξει και περισσότερο και να επιβληθεί στους υπολοίπους.

Ο σύγχρονος αντιπραγματισμός
Ο αντιπραγματισμός από κάποια χρονική στιγμή και έπειτα αποτέλεσε παρελθόν ως ευρεία πρακτική. 

Ομως στο διάβα της ιστορίας επανεμφανίστηκε και συνεχίζει να το κάνει όποτε οι συνθήκες το απαιτούν. 
Το κλίμα που διαμορφώθηκε κατά τους δυο παγκοσμίους πολέμους, αλλά και η σημερινή διεθνής οικονομική κρίση, αποτελούν κλασσικά παραδείγματα αναβίωσής του. 
Ισως αυτό είναι και το αντίδοτο για τη επιβίωση του απλού κόσμου όσο βρίσκεται σε εξέλιξη η οικονομική ύφεση. 
Ελλείψει  χρήματος ως μέσου συναλλαγής, σε πολλές περιπτώσεις τη θέση του παίρνουν τα ίδια τα προϊόντα.

Οι σύγχρονες ζώνες νομισματικής επιρροής
 Ας έρθουμε όμως στο σήμερα και ας εξετάσουμε καλύτερα την πιο γνωστή «ζώνη επιρροής», η οποία μάλιστα μας… ταλαιπωρεί τα τελευταία χρόνια. Αναφερόμαστε φυσικά στην ευρωζώνη. 

Το ενιαίο νόμισμα που κυκλοφορεί σε αυτή, το ευρώ, δημιουργήθηκε με μεγάλες προσδοκίες, δημιούργησε όμως και πολλά προβλήματα. 
Στα παραδείγματα που προαναφέραμε, τα ενιαία νομίσματα εκείνων των εποχών συνοδεύονταν και από ενιαία νομισματική και οικονομική πολιτική. 
Γι’ αυτό και εξασφάλιζαν απεριόριστη πολιτική ισχύ για μεγάλα διαστήματα στους ηγεμόνες που τα κυκλοφορούσαν (αν και από μόνα τους δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλίσουν την μακροημέρευσή τους, όμως αυτό είναι άλλο μεγάλο ζήτημα).

Το ευρώ δημιουργήθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί εφαρμογή ενιαίας οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, χωρίς κεντρικό έλεγχο των τραπεζών. 

Ετσι όταν ήρθε η οικονομική κρίση η ευρωζώνη δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη για να την αντιμετωπίσει.

Όχι, δεν θα αναλύσουμε τα αίτια της κρίσης, αυτό που θα επισημάνουμε όμως, είναι πως το ευρώ δημιουργήθηκε ως νόμισμα που θα ισχυροποιούσε την Ευρώπη αλλά και την πολιτική και οικονομική επιρροή της έναντι κυρίως του δολαρίου και των ΗΠΑ. 

Χρήμα και εξουσία δηλαδή και πάλι σε πρώτο πλάνο.
Who is Who: Ο Στέλιος Φωκάς είναι δημοσιογράφος και συντάκτης του περιοδικού “Φαινόμενα” στον Ελεύθερο Τύπο.
Σημείωση: Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Φαινόμενα” του Ελεύθερου Τύπου.


ΠΗΓΗ

Who is Who: Ο Στέλιος Φωκάς είναι δημοσιογράφος και συντάκτης του περιοδικού “Φαινόμενα” στον Ελεύθερο Τύπο.

Σημείωση: Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Φαινόμενα” του Ελεύθερου Τύπου.