Ολυμπίου: DMT - Το Κουκουνάρι, τα Ελευσίνια Μυστήρια και η Νευρο-Θεολογία

Σε όλη την ιστορία ως τώρα η επίφυση έχει επηρεάσει τους περισσότερους πολιτισμούς. Οι αρχαίοι Σουμέριοι ήξεραν ότι η επίφυση έχει ξεχωριστές δυνάμεις. Από γενιά σε γενιά έχει παρασταθεί σαν κουκουνάρι σε όλες τις μορφές της τέχνης. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποίησαν το κώνο του κουκουναριού μέσα από εικόνες για τελετουργικούς σκοπούς, σε τοιχογραφίες και κοσμήματα. Ο Βουδισμός χρησιμοποιεί επίσης το κωνικό κουκουνάρι της επίφυσης, όπου απεικονίζεται συχνά ως κάλυμμα για το κεφάλι στα αγάλματα του Βούδα. Το Βατικανό έχει μια μεγάλη αυλή αφιερωμένη σε ένα πολύ μεγάλο γλυπτό του κουκουναριού. Ακόμη και το ακόλουθο προσωπικό του Πάπα σε κάποιες περιπτώσεις στέφεται με τον ίδιο συμβολισμό.

Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει ότι η έκθεση του ανθρωπίνου σώματος στο φως του Ήλιου έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη της ευεργετικής βιταμίνης D3, που εξαλείφει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου, καρδιακών παθήσεων, οστεοπόρωσης, σκλήρυνσης κατά πλάκας, ενισχύσεως του ανοσοποιητικού συστήματος, αποφυγή κατάθλιψης, κλπ.

Η Επίφυση ή Κουκουνάρι ή Κωνάριο παράγει το φάρμακο του ύπνου, τη μελατονίνη, και υποστηρίζεται από τον ψυχίατρο Rick Strassman ότι παραγάγει ενδογενές ή φυσικό DMT, μια ψυχεδελική χημική ουσία. Ένα κύριο χαρακτηριστικό αυτής της χημικής ουσίας, η βιολογική βάση της πνευματικής εμπειρίας, είναι η παραγωγή του Φωτός. Σαν το μόνο αζευγάρωτο όργανο βαθιά μέσα στον εγκέφαλο και από πίσω, η επίφυση παρέμεινε κάτι το ανατομικά αξιοπερίεργο για σχεδόν δύο χιλιετίες.

Το DMT ακινητοποιεί με φυσικό τρόπο και παράγει μια πληθώρα απροσδόκητων και υπερβολικών οπτικών και συναισθηματικών φανταστικών στοιχείων. Η απελευθέρωση DMT από την επίφυση μπορεί επίσης να προκαλέσει σεξουαλική έκσταση, ως αποτέλεσμα της επίμονης άσκησης, του υπεραερισμού, και των έντονων συγκινήσεων. Τα υψηλά επίπεδα φυσικής παραγωγής DMT εμπλέκονται επίσης στην όξυνση της προσοχής σε περιόδους έντονου στρες και σχετίζονται με την παρουσία του Λευκού Φωτός που αναφέρεται στις επιθανάτιες εμπειρίες (Near-Death Experiences).

Σε προηγούμενο άρθρο μου είδατε την πιθανή σύνδεση με τα Ελευσίνια Μυστήρια ! Τα «ΜΥΣΤΗΡΙΑ» είναι ένας πανάρχαιος θεσμός μέσα στον οποίο καλλιεργείται η «Μυστηριακή Σοφία ». Ούτε οι γνώσεις που αποκτάμε με τις αισθήσεις μας, αυτές που στο σύνολό τους ονομάζουμε «εμπειρία», ούτε η λογική, είναι ικανές για να συλλάβουμε την «Αλήθεια».

Οι πρώτες αρχές και οι έσχατοι σκοποί δεν είναι δυνατόν να συλληφθούν από την εμπειρία ή την λογική. Αποτελούν το περιεχόμενο της «Μεταφυσικής», η οποία μελετάται στα Μυστήρια. Συνεπώς τα Μυστήρια είναι σχολεία μελέτης της Μεταφυσικής. Τα Ελευσίνια ήταν αφιερωμένα στην λατρεία των Μεγάλων Θεαινών, της Δήμητρος και της Κόρης. Δημήτηρ είναι η μήτηρ Γη, η πηγή της ζωής και ο κοινός όλων τάφος. Περσεφόνη είναι η βλάστηση, αλλά συγχρόνως είναι και χθόνια Θεότης. Η λατρεία της Δήμητρας και της Κόρης είναι η λατρεία της Φύσης.

Τι συνέβαινε κατά την τελετή της Μυήσεως είναι άγνωστο. Γνωρίζομε όμως ότι διεκρίνοντο τα τελούμενα σε: 

«δρώμενα, δεικνύμενα, λεγόμενα». 

Επεδεικνύοντο τα "αθύρματα του Βάκχου", δηλαδή : 

«Κύβος, σβούρα, σφαίρα, καθρέπτης, ως και κουκουναριά, όφις, ωόν». 

Επίσης «σ τ ά χ υ ς», για τον οποίο λεγόταν ότι : «εθερίσθη εν σιγή». 

Οι Μύστες κρατούσαν θ ύ ρ σ ο ν (σύνθετος βοτρυώδης, σχήματος σταφυλιού, ταξιανθία).

Γινόταν συμβολική βρώση και πόση, όπως δείχνει η περισωθείσα φράση, που αποτελούσε, ίσως, σημείο αναγνωρίσεως: 

«Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης, εγευσόμενος απεθέμην εις κάλαθον και εκ καλάθου εις κίστην». 

Ο Πορφύριος αναφέρει ότι γινόταν ανάγνωση από λίθινο βιβλίο, του οποίου το περιεχόμενο απαγορευόταν να γίνει γνωστό, επί ποινή θανάτου. Σε ένα σημείο της τελετής ο Ιεροφάντης αναφωνούσε: 

«Ιερόν έτεκε πότνια κούρον, βριμώ βριμή» 

δηλαδή: 

«Τον ιερό εγέννησε η σεβασμία νέον, τον ισχυρό η ισχυρά». 

Κατά το τέλος της τελετής της μυήσεως ο Ιεροφάντης αναφωνούσε: 

«Κογξ όμ παξ » 

το οποίο λέγεται ότι σήμαινε: 

«Είθε ο ύψιστος πόθος σου να εκπληρωθεί», 

ή: 

«Επάνελθε στην παγκόσμια ψυχή», 

ανετρέποντο δε δύο πήλινα δοχεία, τοποθετημένα το ένα προς Ανατολάς και το άλλο προς δυσμάς. 

Περί του μύθου της τελετής και της διεξαγωγής της υπάρχουν διάφοροι αφηγήσεις, βασιζόμενες μάλλον σε υποθέσεις. 

Παρίστατο είσοδος σπηλαίου, στην οποία καθόταν η Περσεφόνη. 

Η Δήμητρα, όρθια, κρατούσα σκήπτρο και έχοντας καλάθι στην κεφαλή, την συμβούλευε να μη καταστρέψει την ουράνια ευτυχία της. Να υφαίνει και να παίζει, αλλά να μη βγει από το σπήλαιο και να μη ποθήσει να κόψει λουλούδια της γης και μάλιστα νάρκισσο. Το άρωμα του θα γινόταν αιτία να χάσει το φως του ουρανού και αυτήν ακόμη την ανάμνηση του. 

Η Δήμητρα, αφού έδωσε τις συμβουλές της, φεύγει, οι δε Νύμφες χορεύουν και τραγουδούν. 

Η Περσεφόνη αναμιγνύεται με τις Νύμφες, χορεύει μαζί τους και κόβει λουλούδια. Μεταξύ αυτών διακρίνει έναν νάρκισσο. 

Παρά τις οδηγίες της μητέρας της τον κόβει, όπως παρά τις οδηγίες του Ελωί η Εύα έκοψε το μήλο από το δένδρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού. 

Μόλις η Περσεφόνη κόβει τον νάρκισσο, ο ουρανός σκοτεινιάζει, εμφανίζεται ο Πλούτων ή Αϊδωνεύς πάνω σε χρυσό άρμα και αρπάζει την Περσεφόνη, η οποία φωνάζει: 

«Μητέρα μου, λύτρωσε με». 

Ποια είναι η συμβολική σημασία της αρπαγής της Κόρης;

Η Περσεφόνη ζούσε στον πνευματικό κόσμο, αλλά η τάση για εκδήλωση την ωθεί προς την υλική ζωή, και τότε το πνεύμα εμφανίζεται στον κόσμο ενδεδυμένο υλική μορφή. 

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή από την λαϊκή μυθολογία. Η Δήμητρα αναζητώντας την αρπαγείσα κόρη της φθάνει στην Ελευσίνα και κάθεται κουρασμένη στο Καλλίχορο ή Παρθένιο φρέαρ. 

Εκεί έρχονται οι κόρες του Κελεού, βασιλέως της Ελευσίνας, για να πάρουν νερό. Βρίσκουν την Δήμητρα και την οδηγούν στο Ανάκτορο του πατέρα τους. 

Αλλά η Δήμητρα είναι κατηφής, δεν δέχεται τροφή, και τότε για να την διασκεδάσει η νεαρά Ιάμβη κάνει διάφορες αστειότητες. Η Δήμητρα αναλαμβάνει την ανατροφή του υιού του Κελεού Δημοφώντος, τον οποίο κατά την νύκτα αλείφει με νέκταρ και αμβροσία και τον θέτει στην πυρά, για να καούν τα γήϊνά του στοιχεία .Κάποτε όμως την βλέπει η μητέρα του παιδιού Μετάνειρα και τότε η Δήμητρα αναγκάζεται να αποκαλύψει την ταυτότητά της, αργότερα δε ιδρύει τα Μυστήρια της Ελευσίνας και θέτει σαν πρώτο Ιεροφάντη τον Δημοφώντα μετονομαζόμενο σε Τριπτόλεμο. 

Ο παντεπόπτης Ήλιος αποκαλύπτει στην Δήμητρα ποιος είναι ο απαγωγέας, της κόρης της.

Η Δήμητρα ξεραίνει τους καρπούς, ώστε να μη φυτρώνουν πλέον φυτά στην γη. Οι άνθρωποι υποφέρουν. 

Επεμβαίνει ο Ζευς και γίνεται μία συμφωνία να μένει η Περσεφόνη 6 μήνες στα Βασίλεια του Άδη και 6 μήνες στον Ουρανό, ή κατ’άλλην εκδοχή 4 μήνες στον Άδη και 8 στον Ουρανό. Ας επιστρέψουμε, όμως , στην τελετή των Ελευσινίων. 

Μετά την αρπαγή της Περσεφόνης, οι Μύστες εισέρχονται στον Ναό, πίνουν ένα ποτό, βλέπουν μορφές ωραίες και τρομερές. 

Περνούν από σκοτεινούς διαδρόμους και υφίστανται διάφορες δοκιμασίες. Περνούν από τους Κριτές του Άδη, Μίνωα, Αιακό, Ροδάμανθυ. Βλέπουν τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη, μαυροντυμένη και θλιμμένη, διότι γνωρίζει πλέον την πίκρα της υλικής ζωής.

Η ευγενική μορφή της, όμως, δείχνει την Ουράνια καταγωγή της. Είναι και εδώ βασίλισσα, αλλά βασίλισσα νεκρών και περιμένει την λύτρωση της .

Το περιεχόμενο της εμπειρίας και τα «δρώμενα» ήταν «άρρητα». Δεν λεγόντουσαν και κρατιόντουσαν σαν «ιερό μυστικό». Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μια εκστατική εμπειρία, που μεταμόρφωνε την αντίληψη των μυηούμενων για τη ζωή και τον θάνατο. Σε όλα τα αρχαία μυστήρια, αυτό που επιδιωκόταν ήταν το ΒΙΩΜΑ των παραδόσεων ή της κοσμοαντίληψης της κάθε εθνικής θρησκείας. Οι μύστες είχαν δει ! Είχαν γίνει ΕΠΟΠΤΕΣ ! Είχαν γνωρίσει «από πρώτο χέρι» τις «άλλες» πραγματικότητες και είχαν ανακαλύψει τη θέση τους ανάμεσα στους «δαίμονες» και τους «Αγγέλους» του θρησκευτικού τους Σύμπαντος. Στην Ελευσίνα, έβλεπαν μορφές, που ο Πλάτωνας στο Φαίδρο, αποκαλεί «φάσματα» ενώ ο Σώπατρος μας αναφέρει ότι έβλεπαν την άνοδο της Περσεφόνης μέσα σε φως με το μικρό γιο της τον Βριμό. Αυτές οι εμπειρίες της αλλαγής των αισθήσεων και της συνείδησης και του ταξιδιού στις «άλλες» πραγματικότητες, ερμηνεύονται από τη χρήση του Κυκεώνα, εφόσον περιείχε ψυχότροπα συστατικά.

Τα ψυχότροπα φυτά, χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες χρόνια τώρα, για τη δημιουργία «πνευματικών» ή «αλλοκοσμικών» εμπειριών. Η «βρώση» και η «πόση» του «σώματος και αίματος» του Θεού, ήταν ανέκαθεν ο πιο άμεσος τρόπος μετάδοσης των θεϊκών ιδιοτήτων στους θνητούς. Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα ψυχότροπα μανιτάρια ψιλοκυβίνης, που χρησιμοποιούν στις τελετές τους οι Ινδιάνοι της Μεσαμερικής, τα λένε: «Σάρκα των θεών». Υπήρχε πλήθος ψυχοτρόπων φυτών και συνδυασμών τους με διαφορετικές το καθένα επιδράσεις: Από απλή ζάλη έως ύπνο και από διέγερση έως θάνατο. Οι περιγραφές του Διοσκουρίδη για τις επιδράσεις του λιβανιού αν αναμιχθεί με κρασί και του Πλίνιου, γι’ αυτές που προκαλεί κυκλάμινο με κρασί και πικροδάφνη με κρασί, δεν μας αφήνουν αμφιβολία για τις γνώσεις και τη χρήση ψυχοτρόπων, που μπορεί να έκαναν οι αρχαίοι σε ειδικές περιπτώσεις, όπως εορτές και τελετές.

«Σόμα» και Κάνναβη του Σίβα στις Ινδίες, μανιτάρια παντού, κάκτους Μεσκαλίνης στους Ινδιάνους της Αμερικής, Νηπενθές στην Οδύσσεια – το πιθανότερο: όπιο, ενώ ο Υοσκύαμος που αναφέρουν ο Πλίνιος και ο Ξενοφώντας, συναγωνίζονταν τον Μανδραγόρα και τον Ελλέβορο ή Μελαμπόδιο, που αναφέρουν ο Θεόφραστος και ο Μένανδρος. Και φυσικά, στην Ελευσίνα, έχουμε δύο βασικά ψυχότροπα, που προκαλούν την κάθοδο στον Άδη ή στο Α-συνείδητο. Το πρώτο είναι στη θεωρία του μύθου και είναι το λουλούδι Νάρκισσος, που ναρκώνει και κατεβάζει την Περσεφόνη στον «κάτω» σκοτεινό κόσμο. Το δεύτερο είναι η πράξη της μέθεξης: η πόση του Κυκεώνα, που δημιουργεί, όπως λέει ο Πλούταρχος, «φρίκη και τρόμο και ιδρώτα και θάμβος» και σε «κατεβάζει» – αυτή τη φορά ξύπνιο – στους άλλους κόσμους.

ΠΗΓΗ